Blogia
vgomez

BERNARD B

O planeta agora descuberto | ESO/M. Kornmesser

- Seguir leyendo: https://www.libertaddigital.com/ciencia-tecnologia/ciencia/2018-11-14/descubren-una-supertierra-helada-proxima-al-sistema-solar-1276628243/

Un equipo de astrónomos liderado por expertos españois descubriu o segundo  exoplaneta máis próximo á Terra. Trátase dun mundo xeado que orbita a estrela de  Barnard, unha anana vermella a seis anos luz. Viaxar ata alí con vehículos espaciais levaría máis de 30.000 anos, pero grazas á nova xeración de telescopios que comezará a funcionar nuns anos este pode ser o primeiro  exoplaneta próximo do que se consiga unha imaxe directa.

O astrónomo estadounidense Edward  Emerson  Barnard descubriu a anana vermella que leva o seu nome en 1916. Este tipo de estrelas, pequenas e tenues, son as máis abundantes do universo. Nos últimos anos demostrouse que poden albergar sistemas solares con ata sete planetas terrestres.

Durante décadas especulouse coa posibilidade de que existise polo menos un planeta en  Barnard. Para confirmalo fixeron falta case 800 medicións da luz do astro tomadas durante 20 anos con sete telescopios terrestres, en especial Carmenes, no Observatorio Calar Alto de Almería, que fixo un seguimento continuo da estrela.

“Este traballo é como coñecer ao noso veciño de  rellano, axúdanos a pasar das estimacións estatísticas a un censo real de planetas próximos ao Sistema Solar”, explica  Ignasi Ribas, astrónomo do Instituto de Ciencias do Espazo (IEEC-CSIC) e primeiro autor do estudo, que se publica este mércores en

En Barnard  b o ano dura 233 días e a súa temperatura é duns 170 graos baixo cero. O corpo está a menos da metade de distancia da súa estrela que a Terra, pero recibe un 98% menos enerxía porque o astro é pequeno e inactivo. O estudo, publiado na revista Nature, determinou que cada vez que o  exoplaneta completa unha órbita, o astro sofre un vaivén dun metro por segundo, algo así como ver unha persoa andando moi amodo a máis de 50 billóns de quilómetros. Ese movemento permitiu calcular a masa mínima do planeta, equivalente a 3,2 veces o noso planeta, o que lo converte nunha “superterra” a medio camiño entre un planeta rochoso e un xigante gasoso como Xúpiter. Hai poucos detalles sobre a súa composición.

FONTE: Nuño Domínguez/elpais.es/ciencia

0 comentarios