UNHA PRAGA: O PLUMEIRO DA PAMPA

Campaña de erradicación do plumeiro / Imaxe: ecologistasenaccion.org

O plumeiro da pampa (Cortaderia selloana), orixinario de América do Sur, chegou a España como planta ornamental alá polos anos cincuenta do século pasado, onde se fixo popular pola beleza dos estilizados penachos que a coroan. Dos xardíns das casas, nos que se atopaba relativamente controlada, a especie pasou a ser utilizadas polo Goberno para adornar rotondas e medianas de autovías e autoestradas. Craso erro! O Estado non incluíu ao plumeiro no catálogo de especies exóticas invasoras ata 2013, data desde a que está prohibida tanto a súa plantación como a súa comercialización.

A planta, moi agresiva e resistente, atopou nas estradas o camiño perfecto e comezou unha expansión sen control que aínda continua. Ao paso dos vehículos, sobre todo de camións, as sementes elévanse do chan e desprázanse mesmo en días con pouco vento.

Os  plumeros son agora un quebradizo de cabeza para moitas comunidades, sobre todo para as rexións litorais do norte de España e do Mediterráneo, aínda que xa alcanzou os arquipélagos e expándese cara ao interior. Medra en calquera lugar: Marismas, dunas, bordos de bosques, prados mal mantidos, cunetas, mesmo nas cidades onde se coa ata nos tellados ou en fisuras de fachadas. Alí onde recala faise forte e comeza a invasión, desprazando ás especies autóctonas e afectando gravemente os ecosistemas, ademais de aumentar as alerxias respiratorias entre a poboación. A estratexia nacional de xestión, control e erradicación do  plumeiro do Ministerio para a Transición Ecolóxica indica que “constatouse un incremento dos casos de alerxia respiratoria” na época da floración do  plumeiro que poderían deberse a esta planta, xa que nesas datas as outras gramíneas están no seu mínimo de pole.

Para acabar coas plantas hai que arrincalas completamente e logo destruílas, ben enterrándoas ou levándoas á entulleira para que non volvan crecer.

FONTE: Esther Sánches/elpaís.com