vgomez

  Ramón Piñeiro López naceu en Láncara (Lugo) en 1915. Cursa Bacaharelato en Lugo. Participa na creación da Mocedade Galeguista de Lugo, sendo elixido  secretario de Cultura (máis tarde chegaría a desempeñar o cargo de presidente). Comenza así a súa actividade política que o levará a exercer en 1936 como secretario do Comité Provincial do Estatuto de Autonomía organizado polo Partido Galeguista.

     Despois  da guerra civil comeza a cursar Filosofía e Letras en Compostela e Madrid, estudios que abandonará  máis preocupado pola reagrupación clandestina do galeguismo, sendo designado como representante galego para tratar co goberno republicano exiliado en Francia. Estivo na cadea 3 anos dos 6 a aque foin condenado. Xa libre,  voltará a Galicia e dende entón vaise esforzar en mudar radicalmente a estratexia galeguista, prescindindo da opción política e reducíndoa cara á intervención cultural. En 1950 funda en Vigo Galaxia  a primeira iniciativa editorial galeguista de posguerra. Como director desta empresa e codirector da revista Grial, Piñeiro dedicarase á promoción e difusión da cultura galega.

     No ano 1967 ingresa na Real Academia Gallega cun discurso titulado A lingoaxe i as língoas (1967). Xa en época democrática sae eleito deputado independente do Parlamento de Galiciaapolas listas do PSdeG-PSOE e desde 1983 até a súa morte, acontecida en Compostela en 1990, Ramón Piñeiro será presidente (o primeiro) do Consello da Cultura Galega.

A súa obra non é moi abundante, e céntrase, na súa totalidade, na que se deu en chamar "filosofía da saudade". Así, a comezos dos 80, publicou Siñificado metafísico da saudade, notas pra unha filosofía galaico-portuguesa e Filosofía da saudade. Tamén destacan as súas traducións, en colaboración con Celestino Fernández de la Vega, das obras de Pokorny e Heidegger, que supuxeron no seu momento, segundo a RAG, "un paso decisivo na normalización do galego como lingua con capacidade para expresarse en todos os campos do saber, superando a súa cualificación como lingua "rural e poética" na que a tiñan encadrada moitos intelectuais españois da posguerra.

Tamén desenvolveu un importante labor ensaístico (recollido parcialmente nos libros Olladas no Futuro, Galicia, A Linguaxe e as linguas e Lembrando a Castelao), onde reflectiu o seu pensamento, salientando a necesidade da reafirmación cultural de Galicia como camiño fundamental para a súa realización como pobo.