TECNOLOXÍA GALEGA PARA O SURF

En Tokio 2020 o surf participará por primeira vez nuns Xogos. Un deporte, cuxa orixe se remonta ao parecer a miles de anos atrás, cumprirá así a súa vella aspiración de ser olímpico.

A primeira referencia escrita da existencia de algo parecido ao surf é dun misioneiro español, o jesuíta José de Acosta, que na súa Historia natural e moral das Indias, publicada en 1590, explicaba as costume dos pescadores peruanos en Huanchaco, quen remontaba as ondas nunhas curiosas embarcacións chamadas cabaliños de totora. Deslizarse sobre as augas cunha táboa de madeira (o máis similar ao que hoxe entendemos como surfear) foi unha práctica común en varias illas da Polinesia desde hai séculos. En 2016 descubríronse petróglifos en Hawaii, realizados antes da chegada dos europeos, que parecen representar figuras humanas facendo surf. Cando o famoso capitán James Cook chegou a Tahití en 1769, un dos membros da súa tripulación, o botánico Joseph Banks, fixo unha descrición moi precisa de como surfeaban os habitantes do lugar, referíndose á actividade como “unha estraña diversión”. Pero ao parecer para os polinesios o surf era moito máis que un entretemento: tiña connotacións rituais e sociais.

Desde aqueles remotos anos ata hoxe, o surf evolucionou e converteuse nun deporte importante, especialmente en Australia e en Estados Unidos, onde máis aló da súa práctica é tamén un referente da cultura popular. Curiosamente España, onde o surf non é maioritariamente seguido, trátase dun dos mellores países europeos para practicar este deporte, en especial na costa cantábrica e as illas canarias. E curiosamente tamén no noso país, concretamente en Galicia, xurdiu unha idea que pode dar ao surf o empuxe que necesita para convertelo nun deporte que atraia espectadores e patrocinadores.

O maior problema que afronta unha competición de surf como espectáculo é que quen non coñeza os sistemas de puntuación xamais entenderá que contendente merece gañar. Se a isto sumámoslle que os puntos son o resultado dunha valoración subxectiva dos xuíces, o resultado é que seguir o desenvolvemento dunha competición é unha misión imposible para o profano. A solución pode estar no sistema que desenvolveu Santiago Rodríguez Charlón, director da área de enerxía do Instituto Tecnolóxico de Galicia… e, por suposto, surfeiro. O dispositivo creado por Rodríguez Charlón e o seu equipo é unha pastilla equipada con sensores que se coloca na táboa e emite información sobre todos os seus movementos, tendo en conta variables como a forza que se imprime á táboa, a velocidade dos movementos ou o ángulo de xiro. Esta ferramenta será moi útil para os surfeiros profesionais, porque poden analizar os seus movementos, pero tamén para os xuíces e para os espectadores, xa que poderán entender mellor a dificultade do que está a facer cada un dos deportistas. Talvez sexa así como esta práctica milenaria, que se mantivo case intacta ata os nosos días, incorpórese, como xa fixeron outros deportes, ao mundo dixital.

FONTE: José L. Álvarez Ceden/Xornal El País