Blogia
vgomez

OUTRAS COUSAS

O virus hemorráxico Crimea-Congo salta por primeira vez a 13 animais de granxa en Galicia

Distribución xeográfica da carracha H. Marginatum 2022 (esquerda) e 2023 (dereita)

A Rede Galega de Vixilancia de Vectores (ReGaViVec) acaba de facer público o seu derradeiro informe sobre a presenza de carrachas no territorio galego e os datos recollidos confirman o que moitos expertos agardaban: o virus causante da febre hemorráxica Crimea-Congo, transmitido pola especie Hyalomma marginatum, xa está circulando por distintas rexións de Galicia: “Mediante probas serolóxicas atopáronse animais seropositivos (con anticorpos fronte ó virus) practicamente en moitas das zonas nas que recolléronse exemplares adultos de hospedeiros, o que confirma que este patóxeno está a circular polo territorio”. Das 445 mostras analizadas durante todo o ano pasado, 13 animais deron positivo na proba para Crimea-Congo (denominados IgG), o que implica que estiveron expostos ao virus en algún momento e, como defensa, o seu organismo produciu anticorpos para loitar contra a infección.

Nas décadas dos anos 80 e 90 a H. Marginatum podía atoparse xa nas zonas do centro e do sueste peninsular, mais o primeiro caso dunha morte ocasionada por Crimea-Congo en humanos non chegaría ata 2010. Co paso do tempo, as condicións climáticas foron mudando e a carracha desprazouse ata rexións máis ao norte. No 2018, a morte dun home de 72 anos na provincia de Ávila a causa do Crimea-Congo fixo saltar a alarma das autoridades sanitarias da comunidade castelá, que puxeron en marcha un plan de vixilancia e observación que afectou a un centenar de persoas, a meirande parte delas persoal sanitario. A primeiros de maio, o vicepresidente e portavoz da Sociedade Española de Enfermidades Infecciosas e Microbioloxía Clínica Francisco Javier Membrillo, anunciou que a enfermidade xa era endémica no territorio Español en zonas como Extremadura, Madrid e O Bierzo. Un mes despois un home de avanzada idade falecía en Salamanca a causa da febre hemorráxica de Crimea-Congo. 

Segundo o informe de ReGaViVec, feito polos investigadores do grupo COPAR (USC), os achados recentemente reportados nos medios de comunicación da Comunidade de Castela e León sobre a presenza de carrachas capaces de transmitir o virus e o aumento de pacientes coa enfermidade confirmarían tamén a hipótese para o caso de Galicia. E os datos así o transmiten. En tan só un ano, esta carracha transmisora de Crimea-Congo quintuplicou a súa presencia no territorio galego: mentras que no 2022 só se capturaron tres exemplares, no ano pasado Galicia xa rexistraba ata 15 carrachas da especie Hyalomma Marginatum


Os fluxos migratorios das aves converteron a España nun país exposto á Febre Hemorráxica Crimea-Congo, segundo a principal teoría sobre a súa aparición na península. Porén, segundo sinalan dende a Rede de Vixilancia, o simple feito de atopar a presencia do virus nunha carracha non a converte nun vector de transmisión da enfermidade real: “Para coñecer a circulación dos patóxenos é preciso ter coñecemento da distribución e períodos de actividade das carrachas que actúan como vectores, e en caso de zoonoses, realízanse estudos de presenza de antíxenos ou anticorpos en animais que compartan a mesma enfermidade, aínda que en moitos casos non desenvolvan un cadro clínico”.

E iso foi o que fixeron: grazas á axuda de centos de colaboradores, os investigadoras analizaron un total de 445 mostras de sangue de distintas especies animais ubicadas en zonas onde se atopara a presenza da Hyalomma marginatum. Os resultados amosaron casos de anticorpos en vacas e cabalos en varios concellos de Ourense, como Vilamarín (un cabalo), Verín (dúas vacas), Paderne de Allariz (un cabalo), A Veiga (dúas vacas) e Viana do Boló (una vaca), sendo San Xoán de Río o lugar onde máis positivos se deron, con catro vacas que amosaron anticoropos para Crimea-Congo. Nas provincias de Lugo e Pontevedra só se atoparon dous resultados positivos, unha vaca en Folgoso do Courel (Lugo) e outra no Porriño (Pontevedra). 

O informe tamén recolle a relación entre as distintas especies de carrachas que se atopan no territorio Galego e a súa presenza nos diferentes climas que se establecen na comunidade, amasando a preferencia da H. Marginatum polas zonas do sur e o sueste caracterizadas como climas mediterráneos ou mediterráneos de verán fresco. Outro dato relevante é que esta especie de carracha só está activa, polo menos en Galicia, durante os meses da primaveira e do verán.

A febre hemorráxica de Crimea-Congo é unha enfermidade ocasionada por un virus da familia Bunyaviridae e transmitido principalmente por carrachas. Endémica nos territorios que se atopan por debaixo dos 50º de latitude norte como África, Oriente Medio e Asia, a súa presenza comeza a ser máis común en Europa a causa do aumento nas temperaturas. O informe de ReGaViVec explica: “As alteracións antropoxénicas, os cambios socioeconómicos e o movemento de persoas e transporte de animais domésticos traen con eles unha maior dispersión xeográfica das carrachas, favorecendo a emerxencia e reemerxencia das enfermidades transmitidas por estas”.

Ademais as novas rutas migratorias das aves, unido á perdida de hábitats como consecuencia do cambio climático tamén contribuíu enormemente a este feito.

A sintomatoloxía é moi variada, mais a maior parte dos pacientes adoitan ter febre, dor muscular, rixidez no pescozo e hipersensibilidade á luz. Nos casos graves chegan aos fenómenos hemorráxicos. 

A transmisión do virus non só se da pola picadura dunha carracha infectado, senón que tamén existe a posibilidade de contaxiarse a través do contacto coa sangue ou outros tecidos de animais infectados. É por iso que, un dos factores de risco para esta enfermidade está vencellado ao traballo no medio rural e no campo cando este inclúe o contacto con animais de granxa.

FONTE: Lucía Casas/gciencia.com

A OBRA DE ARTE FIGURATIVO MÁIS ANTIGA DO MUNDO

 Panel de arte rupestre datado en Leang Karampuang / Universidade de Griffith

Unha pintura rupestre de Indonesia é o exemplo máis antigo do mundo dun "conto ilustrado", con polo menos 51.200 anos de antigüidade. É case 6.000 anos máis antiga que a anterior arte rupestre máis antigo e atopouse preto, na mesma illa de Indonesia.

A pintura, achada na cova de Leang Karampuang, na illa indonesia oriental de Sulawesi, representa tres figuras de aspecto humano e un porco salvaxe. O profesor Maxime Aubert, un dos membros do equipo de investigadores da Universidade Griffith de Australia, declarou a BBC News que o descubrimento lanza nova luz sobre a creatividade durante a evolución humana.

"A pintura conta unha historia complexa. É a proba máis antiga que temos da narración de historias. Demostra que os humanos da época tiñan a capacidade de pensar en termos abstractos", afirmou.

Os investigadores da Universidade Griffith, a Universidade Southern Cros e a Axencia Nacional de Investigación e Innovación de Indonesia publicaron os seus achados na revista Nature. As mostras da obra de arte tomáronse en 2017, pero non se dataron ata principios deste ano.

Tomando o título dunha imaxe de 45.500 anos de antigüidade dun porco salvaxe nunha cova de Leang Tedongnge, a pintura figurativa máis antiga do mundo representa a tres teriántropos (híbridos humano-animais) e un porco salvaxe.

Existen algúns exemplos de pinturas en España (en Cantabria, Andalucía e Estremadura) que, segundo os científicos, teñen máis de 64.000 anos. Con todo, os achados son controvertidos e amplamente rexeitados, xa que non está claro como os investigadores tomaron as mostras e datáronas.

O último achado en Indonesia datouse cun novo método que consiste en tomar cun láser pequenas mostras das capas de carbonato cálcico que se formaron sobre a obra de arte. Isto permite aos científicos centrarse en partes concretas da pintura e establecer unha datación máis precisa.

A imaxe consiste nun porco salvaxe coa boca parcialmente aberta. A figura humana de maior tamaño ten os brazos estendidos e sostén unha vara. A segunda, de pé ante o porco, tamén parece soster unha vara e apuntar con ela á gorxa do animal. A terceira figura parece estar boca abaixo cunha man dirixida cara á cabeza do porco.

Adam Brumm, investigador da Universidade de Griffith que codirixiu o proxecto, explicou que os porcos verrugosos eran temas habituais noutras obras de arte da rexión. "Era evidente a súa importancia económica para esta elite", declarou a The Guardian. "Podemos ver que tamén eran importantes para eles simbólica e quizais mesmo espiritualmente".

Con todo, o significado das obras de arte segue sendo impreciso e non está claro que animais utilizáronse nos híbridos humano-animais.

A presentación figurativa da pintura convértea no exemplo máis antigo de "historia ilustrada". Os arqueólogos atoparon arte xeométrica nas rochas das covas de Blombos, no sur de África, que data de hai entre 75.000 e 100.000 anos. Pero este novo achado mostra arte representativa.

Adhi Agus Oktaviana, que dirixiu a investigación, afirma que esta forma de contar historias foi clave para a cultura humana primitiva en Indonesia.

"É probable que os seres humanos contasen historias hai moito máis de 51.200 anos, pero como as palabras non se fosilizan, só podemos basearnos en datos indirectos, como as representacións artísticas de escenas, e a arte de Sulawesi é a proba máis antiga que coñece a arqueoloxía", explica á BBC.

O método de datación tamén se utilizou na arte dunha cova próxima, Leang Bulu’ Sipong 4, e descubriuse que tiña 48.000 anos, 4.000 máis do que se pensaba.

FONTE: es.euronews.com

SOBRE AS FONTES DESTE BLOG (VII): GCiencia

O xornalismo científico é o eixe fundamental de GCiencia (www.gciencia.com), un proxecto nado en 2013 que permitiu comprobar o interese que esperta a investigación cando se trata coa necesaria combinación de rigor e amenidade. 

GCiencia é un auténtico xornal da ciencia, unha ferramenta de divulgación a través do xornalismo de calidade, pero é tamén un diario do medioambiente, do cambio climático, da tecnoloxía, da saúde, da universidade, do mar, da historia e do pensamento. Porque a ciencia é o todo!

Moitas grazas polo voso traballo!

SOBRE AS FONTES DESTE BLOG (VI): FIESTRA DO COÑECEMENTO

 

Xanela ao Coñecemento é un espazo de OpenMind na web de información científica en español Materia. O obxectivo é crear un ámbito aberto á innovación, a ciencia, a tecnoloxía, a economía, o medio ambiente e as humanidades, no que se ofrecerán datos, reportaxes e entrevistas relativos aos desafíos globais aos que nos enfrontamos no século XXI: globalización, cambio climático, distribución da riqueza, saúde global etc.

Moitas grazas polo voso traballo!

SOBRE AS FONTES DESTE BLOG (V): PABLO MORA

Pablo Mora. Licenciado en Xornalismo pola Universidade de Sevilla e Máster en Dirección Estratéxica e Innovación. Experto en Comunicación e Divulgación da Ciencia con especialización en Xornalismo e Comunicación Científica. Traballou en varios medios de comunicación (Axencia SINC, O Ibérico, Diario de Xerez, ForoNoticias), así como na Unidade de Cultura Científica da Universidade de Cádiz.

Moitas grazas polo teu traballo!

SOBRE AS FONTES DESTE BLOG (IV): BBVA APRENDEMOS XUNTOS 2030

Continúo caoa serie que ten coma fin o recoñecemento aos divulgadores que habitualmente emprego como FONTE para esta publicación. É o turno de...

O propósito de BBVA é ‘Poñer ao alcance de todos as oportunidades desta nova era’. E ese é o obxectivo de ‘Aprendemos xuntos 2030′: fomentar a educación a través da sustentabilidade para axudar ás persoas para construír un futuro máis verde e inclusivo.

Somos o altofalante das mentes máis brillantes que, a través de mensaxes útiles e inspiradores, anímannos a loitar por unha sociedade máis inclusiva e respectuosa co planeta.

Admiramos ás persoas que se dedican ao ensino e que acenden a chama do descubrimento. Achegamos ferramentas, experiencias e coñecementos para que cada persoa teña a oportunidade de vivir da mellor forma posible.

`Aprendemos xuntos’ é un proxecto que conta co recoñecemento de Nacións Unidas pola súa contribución aos Obxectivos de Desenvolvemento Sostible (ODS).

Moitas grazas polo voso traballo!

SOBRE AS FONTES DESTE BLOG (III): JOSÉ NABUEL NIEVES

Continúo caoa serie que ten coma fin o recoñecemento aos divulgadores que habitualmente emprego como FONTE para esta publicación. É o turno de...

José Manuel Nieves, xornalista especializado en Ciencia e Tecnoloxía. Escribe en ABC desde hai case tres décadas e colabora en varios programas de radio e TV (Catro, Antena3, Cadea Ser, Cope, Efe radio) como experto en temas científicos. É autor de libros de divulgación e dirixe unha colección para a editorial Edaf.

Moitas grazas polo teu traballo!

FONTE e Imaxe: abcblogs.abc.es

SOBRE AS FONTES DESTE BLOG (II): SARAH ROMERO

Continúo caoa serie, que onte comezamos, e que ten coma fin o recoñecemento aos divulgadores que habitualmente emprego como FONTE para esta publicación. É o turno de...

Sarah Romero (Málaga, 1978) é unha xornalista especializada en divulgación científica. O seu periplo por este mundo comezou bastante novo, pois non tiña moi claro se estudar ciencias ou letras. Ao final, aínda elixindo letras e decantándse polo xornalismo, soubo combinar esoutra paixón orientando o seu labor cara á ciencia.

En 2003 fundou diario de ciencia e tecnoloxía LaFlecha.net que, a día de hoxe, segue activo e que deulle moitas alegrías ao longo da súa vida.

Probou todas as facetas troncais dos medios de comunicación desde que empezou a licenciatura de Xornalismo na Universidade de Málaga: prensa, radio e televisión e, desde 2002 dedicouse exclusivamente ao mundo en liña. Internet deulle a oportunidade de escribir sobre o que máis me gustaba e facer partícipe diso a todo aquel en o que tivese a mesma paixón.

Desde 2014 escribiu a diario na revista Muy Interesante (en formato papel e dixital) así como en Muy Historia e fascínalle ter unha profesión na que poder aprender cousas novas cada día e achegar ese pequeno graniño de area á divulgación.

Moitas grazas polo teu traballo!

FONTE e Imaxe: sarahromero.com/sobre-mi