VERTEDOIRO VIRTUAL

Un pequeno xesto, unha acción aparentemente insignificante, pode marcar un punto de inflexión. Recoller, por exemplo, unha cabicha de cigarro do chan para levala a unha papeleira. Converter ese acto, realizado nun primeiro momento como exemplo para un neno, nunha foto para compartila en redes sociais. Que esa foto termine sendo tendencia. E que a tendencia dea lugar a unha aplicación móbil que gaña usuarios a diario. Iso é Litterati, un xesto que aspira a ser relevante.

O creador de  Litterati é Jeff  Kirschner, quen cre que o impacto positivo da súa idea pode axudar a xestionar un dos grandes problemas que afrontan as nosas sociedades: a gran cantidade de residuos que xeramos. Semellante crenza podería situarlle no equipo dos iluminados, que non sempre é o máis equilibrado para deixar as cousas importantes nas súas mans. Pero o éxito de  Kirschner radica en que convenceu a preto de 100.000 persoas en decenas de países do mundo de que  Litterati é útil. E iso, obviamente, convértea en útil. CNN chegou a titular: “Pode un vertedoiro virtual solucionar o problema do lixo no mundo?”. Talvez non só, pero sen dúbida que a súa achega pode terminar sendo importante se continúa crecendo.

O que propón  Litterati é que todos imitemos aquel primeiro xesto de  Kirschner, tomemos fotos de restos de lixo, etiquetámolos e despois compartámolos na aplicación coas coordenadas  GPS exactas. Desta forma vaise elaborando un mapa dinámico dos refugallos que xeramos. Así podemos saber (grazas ás etiquetas) que se falamos de lixo, o plástico é o que gaña por moito, e que os chans das nosas cidades e campos tamén están repletos de cabichas, papeis, latas, botellas ou  palliñas para beber. Pero o que está a resultar moito máis efectivo (saber que o plástico converteuse nunha grave ameaza xa é un territorio común) é decatarse de que nas etiquetas dos restos de lixo, xunto ao material, aparecen os nomes dalgunhas marcas. Nomes de empresas multinacionais e poderosas ás que a xente empeza a apelar directamente para preguntarlles se van facer algo respecto diso.

Desde o seu lanzamento, hai un ano, Litterati multiplicou por tres as súas cifras e as súas perspectivas apuntan a un crecemento continuado. Hai pouco máis dun mes saíu a segunda versión da aplicación (de descarga gratuíta igual que a anterior) que inclúe algunhas melloras como unha etiquetaxe máis eficaz ou a posibilidade de crear clubs dentro da  app para traballar en equipo con amigos ou compañeiros de clase.

A pesar do éxito,  Kirschner cre que queda moito camiño por percorrer e que o verdadeiro poder de  Litterati está na información que os usuarios proporcionan ao compartir as súas fotografías: “Debido a que estamos a recoller unha enorme cantidade de datos, podemos empezar a facer modelos  predictivos. Entender que imos ver nun momento determinado nun punto determinado”. Unha posibilidade que coloca a  Litterati no terreo das cidades intelixentes e os movementos colaborativos. “Cada lugar do planeta ten o que nós chamamos unha pegada de lixo diferente. O que atopamos nas rúas de Tokio é moi diferente ao que atopamos nas rúas de México  DF”, continúa  Kirscher, o que significa que a recollida e o tratamento dos residuos urbanos debe ser diferente. Pero, sobre todo, o que  Kirschner ten claro é que a solución a calquera dos retos globais aos que nos enfrontamos neste comezo do século  XXI pasa pola colaboración entre o maior número de persoas posible. Esa, cre, é a forza da súa idea: “Se podes ofrecerlle á xente unha solución realmente sinxela a un problema, e enfoca este problema desde unha perspectiva completamente diferente… entón talvez teñas a posibilidade de facerlles participar”.

FONTE: José  L. Álvarez  Cedena/elpais.es