O ROSTRO DO AUSTRALOPITHECUS ANAMENSIS

Cranio achado en Etiopía e reconstrución do aspecto do Australopithecus anamensis / DÁLLE OMORI/MATT CROW/JOHN GURCHE

En 2016, un pastor da tribo Afar chamado Ali Bereino atopou un óso fosilizado na rexión de Woranso-Mille, en Etiopía. Ensinoullo ao paleontólogo Yohannes Haile-Selassie, que estaba en plena campaña de escavación no país africano. É frecuente que os habitantes da zona leven aos científicos que traballan nos xacementos restos humanos que cren que poden ser interesantes para que os analicen. En canto o viu, Haile-Selassie pediulle que lle ensinase o lugar exacto onde o recollera. E foi alí onde descubriu o cranio case completo dun individuo que resultou ser un Australopithecus anamensis que viviu hai 3,8 millóns de anos.

Para o paleontólogo etíope Yohannes Haile-Selassie, o achado foi un momento  eureka e un soño feito realidade: "Non podía crer o que vían os meus ollos", declarou o investigador do Museo de Historia Nacional de Cleveland (EEUU). E é que non todos os días un atópase cun cranio case completo dun antepasado humano tan primitivo e do que se sabe tan pouco como Australopithecus anamensis, a especie máis antiga do xénero Australopithecus.

Os científicos cren que moi probablemente algunha das especies do xénero Australopithecus deu orixe ao xénero Homo, ao que pertencemos nós, pero debido á escaseza de fósiles non teñen a certeza de que así fóra.

Ata o de agora só se acharon algúns restos dentais e anacos de mandíbula de hai entre 4,2 e 3,9 millóns de anos que permitiran describir á especie A. anamensis pero que resultaban insuficientes para poñerlle cara. Un rostro que agora si puido ser reconstruído grazas a este cranio, denominado oficialmente  MRD-VP-1/1, e que os seus descubridores presentan esta semana en dous artigos publicados na revista Nature.

Os individuos do xénero Australopithecus medían menos de metro e medio (entre 1,2 e 1,4 metros aproximadamente), eran delgados e o tamaño do seu cerebro era comparable ao dun chimpancé (un terzo do dos humanos máis ou menos) pero tiñan xa unha característica moi importante para entender o complexo proceso da evolución humana: camiñaban ergueitos.

FONTE: Teresa Guerrero/elmundo.es/ciencia