VIAXE AO PAÍS DOS BRANCOS

Dor, medo e sufrimento. A historia de Ousman Umar ten este denominador común coa dos miles de migrantes que cada ano xóganse a vida para chegar a Europa. O atípico do seu periplo correspóndelle ao azar.

Umar cruzou a pé o deserto do Sahara con tan só 13 anos. Viviu catro na Libia de Muamar el Gadafi. Foi vítima das mafias, obxecto de extorsión e malos tratos, perdeu ao seu mellor amigo e viu morrer a moitos outros compañeiros no camiño. En 2005 chegou en patera á illa de Forteventura. Confesa que sobre España “só coñecía dúas palabras: Spain e Barça”, e a sorte lingüística fixo que o mandasen á cidade de Barcelona. Durmiu na rúa durante meses e, de novo, o azar fixo que se topase con Montse, a nai da familia que asumiu a súa titoría legal ata que cumpriu a maioría de idade.

Umar non sabía español nin catalán. En poucos anos, mentres traballaba nun taller de bicicletas, obtivo o graduado escolar, un Grao en Relacións Públicas e Marketing na Universidade Formatic de Barcelona e un Máster en Dirección e Xestión de ONG na ESADE.

Hoxe, convencido de que “a solución é evitar que futuras vítimas caian neste inferno”, Ousman Umar marcouse dous obxectivos: dar voz aos migrantes e fomentar a educación nos países de orixe. O primeiro conseguiuno en ‘Viaxe ao país dos brancos’, o libro onde relata a súa historia. O segundo, fundando a súa propia ONG: NASCO Feeding Minds, unha iniciativa coa que puxo en marcha proxectos de alfabetización dixital na súa Ghana natal. “A educación é o motor para a transformación de calquera sociedade. A formación e a información son a clave”, sentenza.