A VOLTA AO MUNDO NUN AVIÓN FEITO NO GARAXE DA CASA

“Unha despois doutra, o piloto comprobou as cifras, e quedou satisfeito. Descubríase  sólidamente sentado no ceo. Rozou co dedo un traveseiro de aceiro, e percibiu o metal chorreando vida: o metal non vibraba, pero vivía. Os cincocentos cabalos do motor procreaban na materia un fluído moi suave, que cambiaba o seu xeo en carne  aterciopelada. Unha vez máis, o piloto non experimentaba, no voo, nin vertixe, nin embriaguez, senón o traballo misterioso dun corpo vivo. (…) Logo, como nada vacilaba, nin vibraba, nin tremía, e permanecían fixos o xiroscopio, o altímetro e o réxime do motor, desperezouse un pouco, apoiou a súa caluga no coiro do respaldo, e iniciou esta profunda meditación do voo, na que se saborea unha esperanza inexplicable”. No seu relato "Voo nocturno", Antoine de Saint-Exupery -imposible separar a súa dimensión de escritor da súa condición de aviador- describiu coa linguaxe sinxela e profunda que lle era característico a soidade experimentada por un piloto voando de noite desde a Patagonia a Bos Aires para entregar o correo. No texto do autor do Principiño exprésase esa estraña emoción que mestura a liberdade co temor de estar a xogarse a vida a miles de metros de altitude e o orgullo de cumprir unha misión.  Saint-Exupery, que faleceu precisamente ao estrelarse no mar o avión que pilotaba durante a Segunda Guerra Mundial, foi durante toda a súa vida un apaixonado da aviación, na que atopaba esa “esperanza inexplicable” que describe no seu relato.

Esa mesma paixón é a que sempre sentiu Michel Gordillo, aviador español (primeiro no Exército do Aire, logo como piloto comercial), que foi a primeira persoa en dar a volta ao mundo atravesando ambos os polos nun avión monopraza que, ademais, construíu el mesmo no garaxe da súa casa! Gordillo explica na páxina web do proxecto que tivo claro que quería voar desde que aos 12 anos calou nas súas mans unha revista de aviación que aínda conserva. Por entón vivía en Camerún, país no que naceu, e descríbese a si mesmo como un neno “aloucado, que cazaba paxaros e facía canalladas, ademais dun mal estudante”. Toda esa enerxía enfocouna cara á súa gran paixón cando por fin a súa familia estableceuse en Madrid e, desde entón, continuou alimentando esa alma de “aguia en corpo de humano” que el di posuír.

Para o proxecto Sky Polaris, que representaba a terceira volta ao mundo que Michel Gordillo daba nun monopraza, asociouse co Centro Andaluz do Medio Ambiente da universidade de Granada para recoller datos sobre a pegada de feluxe na atmosfera. Foi un voo de 76.400 quilómetros atravesando algunhas paraxes abatidas, unha aventura perigosa e apaixonante que, como o propio  Gordillo describiu como “un soño para o home e un home para o soño”.

FONTE: José L. Álvarez Cedena/elpaís.com