SOLAR ORBITER

Viaxe da Solar orbiter ao Sol / ESA

Por primeira vez na historia unha sonda espacial europea vai viaxar máis aló de Mercurio para sobrevoar e fotografar unha zona completamente inexplorada: os polos do Sol, que son imposibles de ver desde a Terra.

A Axencia Espacial Europea (ESA) ten todo listo para lanzar a súa misión Solar Orbiter, un ambicioso proxecto cuxo principal obxectivo é entender mellor nosa estrela, en cuxa protectora burbulla están envoltos todos os planetas, incluída a Terra, e que é esencial para comprender tamén o futuro do clima.

Cada 11 anos o Sol completa un ciclo de actividade e o seu campo magnético invístese cambiando de dirección. Aínda se ignoran moitos detalles de que goberna cada momento dese ciclo e tamén do comportamento dos ventos de partículas cargadas que lanza o Sol cara á Terra e o seu potente campo magnético. Tamén é esencial comprender por que e cando se producen as tormentas solares, que son capaces de danar as redes de satélites que orbitan a Terra e mesmo tombar o sistema eléctrico de grandes rexións.

Por primeira vez a Solar Orbiter contemplará en detalle esta estrela, que é unha anana amarela, pero cuxas dimensións  apabullan xa que ten un volume equivalente a un millón de planetas como a Terra. Só as pequenas manchas que en ocasións aparecen na súa superficie teñen extensións decenas de veces maiores que a superficie terrestre. E toda este mole, centro do sistema solar que lle acompaña, viaxa polo espazo a 220 quilómetros por segundo. Dadas as dimensións da Vía Láctea, mesmo a esta velocidade, o Sol só completa unha volta ao centro da galaxia cada 250 millóns de anos. En comparación, a nosa especie leva só 200.000 anos habitando este planeta.

A sonda robótica da ESA vai achegarse ao Sol como case ningunha outra nave fíxoo ata o de agora. O seu obxectivo é situarse nunha órbita moi apaisada en torno ao astro, de modo que no seu punto de maior achegamento estará a 42 millóns de quilómetros da superficie solar. Só a súa compañeira, a sonda Parker da NASA, chegou máis preto, aínda que a misión liderada por Europa leva moitos máis instrumentos científicos, dez, capaces de facer observacións moito máis detalladas.

A sonda da NASA é a primeira da historia que leva o nome dunha persoa viva, Eugene Parker, que en 1958 predixo a existencia do vento solar, unha corrente de núcleos atómicos, electróns e outras partículas que viaxan polo Sistema Solar a uns tres millóns de quilómetros por hora.

Un dos grandes misterios da nosa estrela é que a súa atmosfera está a un millón de graos, moito máis que a superficie da estrela, a uns 5.000. Para evitar torrarse, a Solar Orbiter leva un escudo térmico capaz de soportar 500 graos. A nave leva unhas xanelas que se abrirán para deixar entrar a luz solar e as partículas cargadas para que cheguen ás cámaras e os  espectrómetros que van protexidos alén da  coraza.

A Solar Orbiter despegou desde Cabo Cañaveral (Florida) o pasado sábado 8 de febreiro ás 5:15 da mañá hora peninsular. Comezará a facer medicións científicas en maio, aínda durante a súa etapa de travesía cara ao Sol. En 2021 alcanzará a súa órbita final en torno ao astro e comezarán a operar o resto de instrumentos. Aínda que a misión ten unha duración oficial de seis anos, a nave está construída para durar polo menos 10.

FONTE: Nuño Domínguez/materia/elpais.com