CARNE CULTIVADA NO LABORATORIO
Carne de polo desenvolvida en laboratorio por Eat Just /
Algúns dos avances con maior potencial disruptivo non chegaron con redobre de campás. Cando o químico Leo Baekeland presentou en 1907 a baquelita, a primeira substancia plástica totalmente sintética, ninguén podía imaxinar que ao cabo dun século o plástico sería o material máis ubicuo e polivalente da nosa civilización, ata converterse nun problema ambiental tan grave como para ter que limitar o seu uso. Aínda que pasou case inadvertido, o pasado decembro produciuse outro deses saltos disruptivos: unha axencia reguladora aprobou por primeira vez a carne cultivada en laboratorio como un produto de consumo saudable e seguro. En concreto, a axencia alimentaria de Singapur autorizou a venda de carne de pito cultivada en biorreactores a partir de células nai de animais vivos. Unha carne coas mesmas propiedades organolépticas que a dos pitos de granxa, pero obtida sen sufrimento animal e libre de hormonas, antibióticos ou contaminación bacteriana.
Non se equivocou o profesor Mark Post cando en 2013, ao presentar en Londres a primeira hamburguesa de tenreira cultivada en laboratorio, vaticinou que nun prazo de entre 10 e 20 anos este tipo de carne estaría no andel dos supermercados. Singapur deu o primeiro paso. A ciencia ficción adoitaba presentar a alimentación do futuro como un cóctel de pastillas, pero cada vez está máis claro que a humanidade non vai renunciar tan facilmente ao pracer do sabor. O gusto da carne cultivada é moi parecido ao da carne convencional. A textura aínda non, porque ademais do tecido muscular, un bo bistec ou unha peituga teñen tamén nervios, vasos sanguíneos e graxa. Por moito que as células cultivadas procedan dun porco de pata negra, nunca será un auténtico xamón sen a graxa que o acompaña. Pero todo andarase. De momento, o pito cultivado dá para facer Nuggets rebozados que apenas distínguense do pito convencional.
O poder disruptivo da carne cultivada non procede, con todo, da capacidade de imitación que alcance senón do seu potencial como alternativa ecolóxica á gandería industrial intensiva. Nos últimos 50 anos dobrouse a poboación do planeta, pero o consumo de carne triplicouse. Garantir proteínas de orixe animal para todos os habitantes da Terra expón un problema ambiental de primeira orde. A gandería provoca o 7% dos gases de efecto invernadoiro e un terzo das terras útiles destínase xa ao cultivo de forraxes e gran para a cría de animais. Estímase que por cada quilo de carne de tenreira necesítanse 10 quilos de gran e forraxes e 15 litros de auga. Ademais, o sistema de crianza intensivo engade ao proceso un sufrimento animal que cada vez produce máis rexeitamento.
A carne de laboratorio cultívase con soros fetais bovinos e nutrientes vexetais. Pero é unha tecnoloxía aínda experimental. Cando alcance a madurez, poderá producir carne en gran cantidade con menos enerxía e menos auga a un custo máis baixo. A primeira hamburguesa presentada en Londres custara 250.000 euros, pero ese era o prezo da innovación. Se o avance ten potencial disruptivo, os custos caen rapidamente. O proxecto Xenoma Humano custou 2.700 millóns de dólares de 2003; en 2010 secuenciar un xenoma aínda custaba 50.000 dólares pero en 2015 xa se podía facer por uns 1.000 e en 2020 o xigante tecnolóxico BGI anunciou unha tecnoloxía capaz de secuenciar 700 xenomas á vez e baixar o prezo ata os 100 dólares. Algúns expertos vaticinan que a carne de laboratorio copará o 30% do mercado dentro de 20 anos e será máis barata que a actual carne de granxa. O pito sintético aprobado en Singapur pertence á compañía Eat Just de California, entre cuxos investidores figura o fondo soberano do propio Singapur, moi interesado neste tipo de tecnoloxías porque este pequeno e ultramoderno país, de 5,7 millóns de habitantes, só é capaz de producir o 10% da comida que necesita.
FONTE: Milagros Pérez Oliva/elpais.com
1 comentario
paideleo -