A TERRA PERDE 87.000 QUILÓMETROS CADRADOS DE XEO CADA ANO

O Ártico na área de Alaka

A criosfera da Terra (isto é, os compoñentes conxelados do planeta, como os glaciares, os casquetes polares, o xeo mariño e o permafrost) redúcese nuns 87.000 km² cada ano, o que equivale á superficie de Andalucía.

Así se desprende da primeira avaliación global de superficie da Terra cuberta por xeo mariño, neve e chan conxelado. O estudo, publicado na revista Earth’s Future, foi realizado por investigadores de China e de Estados Unidos. A extensión da terra cuberta por auga conxelada é tan importante como a súa masa porque a superficie branca brillante reflicte a luz solar e arrefría o planeta.

Os cambios no tamaño ou a localización do xeo e a neve poden alterar as temperaturas do aire, cambiar o nivel do mar e, mesmo, afectar as correntes oceánicas en todo o mundo. "A criosfera é un dos indicadores climáticos máis sensibles e o primeiro en demostrar un mundo cambiante", apunta Xiaoqing Peng, xeógrafo físico da Universidade de Lanzhou (China), quen engade: "O seu cambio de tamaño representa un cambio global importante, máis que un problema rexional ou local".

A criosfera contén case tres cuartas partes da auga doce da Terra e os glaciares minguantes dalgunhas rexións montañosas ameazan as subministracións de auga potable. Moitos científicos documentaron a redución das capas de xeo, a diminución da capa de neve e a perda de xeo mariño do Ártico debido ao cambio climático. Pero ningún estudo previo considerou toda a extensión da criosfera sobre a superficie da Terra e a súa resposta ao quecemento das temperaturas.

Peng e outros colegas da Universidade de Lanzhou calcularon a extensión diaria da criosfera e promediaron eses valores para chegar a estimacións anuais. Aínda que a extensión da criosfera medra e redúcese coas estacións, atoparon que a área media cuberta por partes xeadas da Terra contraeuse en xeral desde 1979, o que se correlaciona co aumento das temperaturas do aire.

A contracción ocorre principalmente no hemisferio norte, cunha perda de aproximadamente 102.000 km² cada ano, case tanto como a superficie de Islandia. Esas perdas compénsanse lixeiramente co crecemento no hemisferio sur, onde a criosfera expándese nuns 14.000 km² ao ano.

Este crecemento prodúcese principalmente no xeo mariño no mar de  Ross, ao redor da Antártida, probablemente debido aos patróns de vento e correntes oceánicas, e a adición de auga fría de desxeo das capas de xeo antárticas. Os investigadores apuntan que non só se reduce a criosfera mundial, senón que moitas rexións permanecen conxeladas durante menos tempo. O primeiro día media de conxelación agora ocorre unhas 3,6 xornadas máis tarde que en 1979 e o xeo desconxélase uns 5,7 días antes.

Para compilar a súa estimación global da extensión da criosfera, os autores dividiron a superficie do planeta nun sistema de cuadrícula. Utilizaron conxuntos de datos existentes de extensión global de xeo mariño, cobertura de neve e chan conxelado para clasificar cada célula na cuadrícula como parte da criosfera se contiña polo menos un dos tres compoñentes.

Logo estimaron a extensión da criosfera diaria, mensual e anual, e examinaron como cambiou ao longo dos 37 anos do seu estudo. Os autores din que o conxunto de datos global agora pódese utilizar para investigar máis a fondo o impacto do cambio climático na criosfera, e como estes cambios afectan os ecosistemas, o intercambio de carbono e o momento dos ciclos de vida das plantas e os animais.

FONTE: servimedia/elmundo.es/ciencia