NON DARSE POR VENCIDA

Escoitar a Teresa Perales é un bálsamo para a alma. Aos 19 anos sufriu unha  neuropatía na que perdeu a mobilidade das súas pernas, e con iso o rumbo da súa vida, pero non por moito tempo. Un renacer guiado pola ilusión, a coraxe e a forza de vontade ao descubrir na natación un medio en que o fluír e saír á boia, converténdose na deportista española máis laureada da historia.

Os seus ollos brillan cando lembra con alegría e agradecemento unha época de aprendizaxes nos que o deporte e o apoio incondicional dos seus seres queridos foron os seus grandes aliados para superar as adversidades e seguir gozando das pequenas cousas da vida: “Todos temos dereito a pensar ‘non podo máis’, necesitamos parar para recompoñernos e atrevernos a tirarnos á piscina”.

Diplomada en Fisioterapia e formada en coaching persoal, é á súa vez doutora honoris causa pola Universidade Miguel Hernández e filla predilecta da súa cidade natal, Zaragoza. Unha carreira de fondo na que desempeñou diferentes cargos de xestión e responsabilidade pública motivados polo seu compromiso coa sociedade e a inclusión, sendo galardoada con numerosos recoñecementos como o Premio Princesa de Asturias dos Deportes en 2021, entre outros. Polifacética e entusiasta, ademais é autora de ‘A miña vida como unha seda’, e ‘A forza dun soño’, obras nas que nos convida a reflexionar a través da súa experiencia sobre a nosa razón de ser e estar no mundo. Un xesto de valor que nos responsabiliza de nosa propia espiral de felicidade e optimismo. “Gandhi dicía que hai dous momentos vitais na vida de calquera persoa: un é o momento no que naces, e o outro non é a morte, é cando descobres para que naciches”, sorrí.