A MAIOR ÁRBORE DA AMAZONÍA BARSILEIRA
Os científicos miden a árbore máis alta da selva amazónica / EFE
Despois de tres anos de planificación, cinco expedicións e unha camiñada de dúas semanas pola selva, un equipo de científicos chegou á árbore máis grande xamais descuberto na selva amazónica, un espécime impoñente do tamaño dun edificio de 25 pisos.
Con case medio milenio encima, a árbore máis alta da Amazonía brasileira levántase nun inhóspito lugar da selva. Ata el chegou recentemente un veterano equipo de investigadores para solicitar máis información sobre o impoñente angelim-vermelho.
Co paso do tempo gravado no seu tronco, a maior árbore da Amazonía brasileira, da especie Dinizia escelsa Ducke, ten preto de 88,5 metros de altura (o que equivale á estatura de dous Cristo Redentores), un tronco de 9,9 metros de diámetro e ao que se lle calculan uns 400 anos de existencia.
A árbore foi identificado hai algúns anos polo Instituto Nacional de Pescudas Espaciais (Inpe) cando tentaba calcular a biomasa do maior bosque tropical do planeta mediante sensores axustados en avións.
"Un dos parámetros para calcular a biomasa da selva é a altura da vexetación. Cando fixemos o cálculo observamos que algunhas alturas eran moito maiores do normal", explica Eric Gorgens, un dos enxeñeiros forestais que liderou a expedición.
Os investigadores localizaron entón un santuario de árbores xigantes na rexión do Río Jari, entre os Estados do Pará e Amapá (norte). Entre todos eles sobresaía un de 88,5 metros de altura, o maior rexistrado ata o momento no bosque tropical brasileiro.
"A expedición era importante para saber a especie, saber onde está, a condición de selva", explica Gorgens. Emprenderon entón a viaxe ata a árbore máis alta da Amazonía.
Foron en total 40 quilómetros selva dentro e once días de percorrido, entre o 11 e o 21 de setembro, partindo do municipio de Laranjal do Jari, o que supuxo unha nova odisea logo da efectuada en 2019 cando tocou abortar o proxecto practicamente na recta final.
A chegada á xigantesca árbore, que tivo apoio financeiro da Royal Society, contou coa participación de 20 persoas, entre investigadores, equipo de apoio e integrantes da comunidade de recolectores de castañas.
O seu coñecemento da zona foi fundamental para chegar ata o angelim-vermelho, situado nunha frondosa rexión repleta de ríos con fortes correntes, fervenzas e desniveis no corazón do maior bosque tropical do planeta.
"Tivemos o apoio primordial deses gardiáns da selva desa comunidade de San Francisco de Iratapuru. Eles viven ao lado de Amapá, pero como a fronteira co Estado de Pará é un río, eles traballan nesa rexión", agrega o profesor Diego Armando Silva, coordinador local do proxecto e quen traballa no Instituto Federal de Amapá (Ifap).
Para Silva, atopar esa árbore nun ambiente nunca antes visitado polo home representa algo “extraordinario” e que reitera a importancia de manter esas paraxes illadas para conservar as árbores en pé, algo que asegura non sería posible sen as comunidades nativas.
As áreas protexidas do norte de Pará, que inclúe reservas ambientais e indíxenas nunha área de 22,3 millóns de hectáreas, é o maior conxunto de bosques tropicais legalmente protexidos do planeta, o que é unha boa noticia para estas xigantescas árbores. "Non hai minería nesa rexión. É unha zona que está moi preservada e de moi difícil acceso", explicou Silva.
A centenaria árbore atópase situado na reserva forestal do Parú, un lugar privilexiado da selva brasileira, con árbores que poden alcanzar inmensas dimensións e chegan a concentrar 260 metros cúbicos de madeira, un valor que equivale a case unha hectárea de selva.
As frecuentes choivas, a densidade vexetal que impide a entrada directa do sol, a baixa incidencia dos ventos e un chan forte e estruturado, son os elementos da natureza que axudan a propiciar o seu crecemento.
Tan só nesa rexión, foron identificados seis das árbores máis altas da Amazonía. A súa presenza, segundo os investigadores, é clave para combater a crise climática, xa que conseguen absorber da atmosfera unha gran proporción de dióxido de carbono.
"Se é derrubado, esa árbore é unha fonte importantísima de carbono, pero tamén ten un poder enorme de capturalo. A árbore absorbe o mesmo carbono que unha hectárea de vexetación", concluíu Gorgens.
FONTE:
0 comentarios