POZOS CANADENSES
A temperatura que existe no subsolo é moito máis estable ca da superficie, polo que canalizando o aire do subsolo ao interior dunha vivenda pódese conseguir un maior arrefriamento no verán e calefacción no inverno. Segundo os casos, é posible ou ben reducir considerablemente o gasto enerxético, ou evitalo completamente para estes fins. A climatización xeotérmica é unha boa alternativa á escaseza enerxética que chega este inverno. E é, por suposto, unha opción ecolóxica e barata para calquera momento.
Os pozos canadenses, ás veces tamén coñecidos como pozos provenzais, son un exemplo de aire acondicionado xeotérmico, cada vez máis utilizado pola súa sinxeleza.
Estes sistemas están formados por tubaxes instaladas baixo as vivendas e conectadas a elas para axustar a temperatura no seu interior. É un sistema que non consume ningún tipo de enerxía eléctrica, polo que o único custo é o da súa instalación. A partir dese momento, os gastos de climatización da vivenda serán máis económicos, porque se aforrarán moitos cartos en cada factura.
O principio detrás dos pozos canadenses é sinxelo: o aire que se recolle nos tubos subterráneos é máis frío que o aire da casa durante o verán. No inverno é ao revés: o aire subterráneo é máis quente que o da casa. Deste xeito, sen necesidade de consumir electricidade, dispoñemos dunha fonte natural de intercambio de temperatura que nos quenta no inverno e nos refresca no verán.
Este tipo de estratexia bioclimática mellora considerablemente a eficiencia enerxética dun edificio. Por suposto, a instalación é máis barata se se fai mentres se está construíndo a casa que despois, pero as vantaxes son en todo caso evidentes.
A temperatura da superficie presenta unha diferenza coa do ambiente e esta diferenza acentúase e mantense estable a unha profundidade de dous ou tres metros, onde a temperatura adoita manterse estable ao redor dos 18ºC-24ºC, segundo o portal especializado Abouthaus.
A súa construción baséase na instalación de condutos no subsolo a unha profundidade de entre 2 e 4 metros e unha lonxitude duns 35 metros e facendo circular o aire por eles. En contacto cos condutos, o aire adquire a temperatura do chan, que posteriormente, con ou sen entrada de temperatura extra, introducirémola nas estancias da casa.
Estímase que a uns 15-20 metros de profundidade pódese atopar unha temperatura constante durante todo o ano. Porén, a uns 3 metros de profundidade xa atopamos temperaturas que podemos considerar próximas ás temperaturas óptimas de confort nun fogar (18º a 24º).
É importante que antes de instalar un pozo canadense se estude o solo da parcela para coñecer a súa condutividade térmica e o resto das súas características. Deste xeito, pódese coñecer todo o seu potencial e tamén as súas posibles desvantaxes.
FONTE: Joan Lluís Ferrer/farodevigo.es/medio-ambiente
0 comentarios