SABÍAS QUE... OS MAIAS FORON OS CREADORES DUNHA DAS LAMBETADAS MÁIS POPULARES DO MUNDO?

Nas exuberantes selvas de Mesoamérica, onde a civilización maia floreceu durante séculos, xurdiu un tesouro inesperado: a goma de mascar. Máis que unha simple lambetada, esta goma de mascar natural representaba un elemento profundamente arraigado na cultura e cosmovisión deste pobo.

Para os antigos maias, a goma de mascar, coñecido como tzictli, era algo máis que un pasatempo. Era un símbolo de status social, un elemento purificador e un remedio medicinal. Os nobres masticáno durante cerimonias e reunións importantes, mentres que a xente común utilizábao para limpar os seus dentes e refrescar o seu alento.

A goma de mascar tamén desempeñaba un papel importante na medicina maia, utilizándose para tratar unha enorme variedade de doenzas, desde a dor de estómago ata as infeccións bucais.

Ademais de todo isto, tamén tiña un significado espiritual xa que se asociaba coa deusa da choiva, Chaac, masticándose durante as cerimonias para invocar a choiva e a fertilidade.

A chegada dos conquistadores no século XVI marcou un punto de inflexión na historia da goma de mascar. Os españois, fascinados por esta goma exótica, levárona a Europa, onde rapidamente se converteu nunha popular lambetada, que foi rebautizada como chicle, derivado do tzictli.

A extracción da goma de mascar realízase a partir da árbore de chicozapote (Manikara zapota) a través dun proceso artesanal que comeza no mes de outubro despois do período de choiva e que require de certa habilidade e coñecemento.

Os chicleiros realizan incisiones en forma de espiga na cortiza da árbore a golpe de machete, permitindo así que a resina flúa cara a recipientes especiais. Calcúlase que os chicleiros son capaces de colleitar uns oito quilos por cada árbore. Unha vez que a resina foi recollida purifícase e sométese a un proceso de cocción para eliminar o exceso de auga, dando como resultado unha goma base e masticable.

O proceso adoita durar unha hora durante a cal o chicleiro non deixa de remover a masa para evitar que se pegue. Cando o zume adquire unha consistencia viscosa colócase nun molde e engádense produtos naturais para crear un chicle totalmente orgánico.

Durante o século XIX, a demanda de goma de mascar disparouse en Estados Unidos. A industrialización do proceso de extracción e a adición de saborizantes deron lugar ao nacemento da goma de mascar moderna.

Na década de 1860, un farmacéutico de Louisville (Kentucky, Estados Unidos) chamado John Colgan, deu un xiro innovador ao mundo da mastigación ao crear o primeira goma de mascar con sabor. A súa enxeñosa creación xurdiu da experimentación con diferentes ingredientes, mesturando azucre en po con tolu, un aromatizante en po obtido do extracto da árbore de bálsamo (Myroxylon). O resultado foron pequenos pauciños de goma de mascar que, a diferenza dos seus predecesores sen sabor, ofrecían unha experiencia sensorial máis agradable e atractiva para os consumidores.

FONTE: Pedro Gargantilla/abc.es/ciencia     Imaxe: larazon.es