PEDRO MARTÍN CUATRECASAS

O máis seguro é que nunca escoitases o seu nome, con todo, as achegas do español Pedro Cuatrecasas ao mundo da medicina salvaron a vida de miles de persoas (e poida que a túa tamén). As creacións deste bioquímico español foron tan importantes que estivo a piques de gañar dous premios Nobel. Con todo, a súa morte o pasado mes de marzo en Estados Unidos non acaparou titulares nin na súa terra de orixe nin de adopción. Pero, quen foi Cuatrecasas?

Pedro Martín Cuatrecasas naceu en Madrid o 27 de setembro de 1936, fillo de José Cuatrecasas Arumí e de Martha Maria Nowack, de nacionalidade checa. A súa familia, de filiación política republicana, tivo que exiliarse como consecuencia do Golpe de estado en España de xullo de 1936 ao final da Guerra civil española en 1939. Desde Madrid foron a Valencia e Barcelona, posteriormente a París, América do Sur e finalmente Estados Unidos, onde recibiu toda a súa formación profesional. En 1956 conseguiu a cidadanía estadounidense.

En 1958 licenciouse na facultade de Medicina da Universidade de Washington, en St. Louis (Misuri), completando a súa formación en 1962 cun doutoramento en Medicina. Alí traballou estreitamente cos profesores que lle introduciron na bioquímica como Carl Ferdinand Cori (premio nobel de Medicina en 1947, que tamén inspirou a Severo Ochoa e outros españois), en farmacoloxía con Oliver Lowry, en microbiología con Herman Eisen ou en endocrinoloxía con David Kipnis. Posteriormente trasladouse á Facultade de

Medicina do Hospital Johns Hopkins de Baltimore, onde traballou con enfermos críticos durante algún tempo.

En 1964 trasladouse aos Institutos Nacionais de Saúde (NIH) en Bethesda, onde traballou como investigador baixo a influencia de Christian B. Anfinsen, cuxas investigacións sobre a ribonucleasa pancreática culminaron co Premio Nobel de Medicina en 1971.

En 1975 a súa carreira como científico trasladouse cara ao sector industrial: o dos Laboratorios de Investigación Wellcome, da empresa Burroughs Wellcome Company de Carolina do Norte, onde se converteu en vicepresidente. Ademais de continuar coas súas múltiples liñas de investigación, introduciu no mercado Zovirax (aciclovir) o primeiro e único produto antiviral aprobado pola Axencia Federal das Drogas (FDA) de EE. UU. para o tratamento do virus do herpes.

Pedro Cuatrecasas é coñecido pola súa invención e o desenvolvemento da cromatografía de afinidade e as súas aplicacións nas ciencias biomédicas.​

A cromatografía de afinidade é unha técnica que foi concibida por Cuatrecasas e Wilchek e converteuse nunha poderosa ferramenta para o illamento e a purificación de moitas moléculas biolóxicamente importantes.

O principio da cromatografía de afinidade, empregada no diagnóstico clínico e terapéutico, baséase no axuste covalente de moléculas que se poden unir selectivamente, o que permite novos enfoques para o estudo dos mecanismos encimáticos e as propiedades das superficies celulares, e permite a separación de moitos outros compoñentes biolóxicos.

Cuatrecasas traballou para desenvolver e perfeccionar a metodoloxía de cromatografía de afinidade, utilizándoa para purificar os receptores de insulina e os receptores de estróxenos. Tamén utilizou os receptores purificados para determinar a súa estrutura e producir anticorpos cos que estudar a súa biosíntese, regulación e función nos estados de enfermidade (é dicir, a diabetes no caso dos receptores de insulina e o cancro de mama no caso dos estróxenos receptores).

Participou no descubrimento, desenvolvemento e comercialización de máis de corenta medicamentos.

En 1987 Pedro Cuatrecasas gañou o Premio Wolf de Medicina en 1987, xunto con Meir Wilchek pola invención e desenvolvemento da cromatografía de afinidade e as súas aplicacións nas ciencias biomédicas.​

Pedro Martín Cuatrecasas  morreu en A Jolla-San Diego-California, Estados Unidos, 19 de marzo de 2025 aos 88 anos.

FONTE e Imaxe: es.wikipedia.org