Blackbird: así é o avión máis rápido do mundo que vai a 3.500 km/h

Cando un pensa nun avión que puidese alcanzar altísimas velocidades, pensa directamente no Concorde. Quizá porque se trataba dun avión destinado ao transporte de pasaxeiros ou por outras razóns, pero en realidade está lonxe de ser o avión máis rápido do mundo. Esta honra pertence a un avión que, como o Concorde, non está en servizo: o SR-71 Blackbird (merlo).

O seu deseño futurista faille parecer chegado de décadas máis adiante, pero en realidade foi construído en 1964 pola empresa Lockheed. Foi unha icona da Forza Aérea de Estados Unidos durante a Guerra Fría, e mesmo foi utilizado pola NASA unha vez que foi retirado en 1998. O seu aspecto, de cor negra e cun deseño aerodinámico, xa deixaba ver as características deste caza furtivo.

Grazas á súa velocidade extrema era un importante activo estadounidense nas misións de recoñecemento, especialmente empregado en gran altitude e velocidade durante a Guerra Fría. A súa fuselaxe está construído con aliaxes especiais de titanio importado da Unión Soviética e, de feito, o fabricante evitou que o goberno soviético tivese coñecemento do uso real deste elemento no avión.

Esta aliaxe especial permitíalle resistir as altas temperaturas xeradas polo rozamento co aire a velocidades de Mach 3, o triplo da velocidade do son. E é que, como dicimos, é o avión máis rápido do mundo: chegou a alcanzar os 3.529 quilómetros por hora nun voo o 28 de xullo de 1976, no que tamén bateu o récord de maior altitude estadounidense, con 25.929 metros. Dous anos antes completou o traxecto Nova York-Londres en apenas 1 hora, 54 minutos e 56 segundos. Para poñelo en perspectiva, o Concorde fíxoo en 3 horas 20 minutos e un Boeing 747, ao redor de seis horas.

A súa alta velocidade facíalle evitar os mísiles terra-aire simplemente con acelerar. E aínda que se perderon un total de 19 sobre os 32 que foron fabricados, a Forza Aérea asegura que ningún foi por accións de combate. E iso que as súas misións non eran especialmente fáciles, pois durante o tempo que estivo en servizo sobrevoou zonas de conflito como a Unión Soviética, China, Vietnam e Oriente Medio, observando bases aéreas, instalacións nucleares e recompilando imaxes e datos sen ser interceptado.

Unha vez que foi retirado do servizo, foi empregado pola NASA para diferentes misións como probas de alta velocidade e altitude (grazas ás súas características, era ideal para estudar a aerodinámica e os materiais en condicións extremas), a investigación atmosférica (como o estudo da capa de ozono ou o impacto das emisións a gran altitude) ou a calibración de satélites e sensores.

FONTE: as.com