Blogia
vgomez

O HIMALAIA DERRÉTESE

O HIMALAIA DERRÉTESE

 Por culpa do cambio climático, cada vez son menos as montañas nevadas no Tíbet / PABLO M. DÍEZ

Cos seus brancos picos sobresaíndo entre as nubes, a imaxe idílica do Himalaia podería ser só unha postal do pasado en poucas décadas. Separando China e a India con nove das montañas máis altas do mundo, esta impoñente cordilleira é o "Terceiro Polo" da Terra, tras o Ártico e o Antártico, ao albergar na altiplanicie do Tíbet máis de 46.000 glaciares,case o 15% dos que aínda quedan no planeta. Pero, do mesmo xeito que ocorre en ambos os círculos polares, as súas neves estanse derritiendo polo quecemento global, contra o que estes días loita o Cumio do Clima de París.

Segundo calculan a autoridades chinesas, cada ano se desxéanse 247 quilómetros cadrados dos glaciares do Tíbet, onde se teme que desde 1950 perdéronse 7.600 quilómetros cadrados, un 18% do total. Trátase dun gravísimo problema ambiental porque no "Teito do Mundo" nacen os maiores ríos de Asia, como o Yangtsé, o Amarelo, o Mekong e o Brahmaputra, e este desxeo afecta aos 2.000 millóns de persoas que viven nas súas concas, case un terzo da poboación mundial.

"No Tíbet sufrimos os fortes efectos do cambio climático. Os lagos están a aumentar polo desxeo dos glaciares, pero a choiva diminuíu",, a un grupo de medios estranxeiros autori explica Ciren Pingcuo, experto en medioambiente da Academia Chinesa de Ciencias Sociais. Tal e como recoñece con impotencia, "a temperatura no altiplano do Tíbet aumentou dous graos no últimos vinte anos e os glaciares estanse derritiendo, pero non atopamos medidas efectivas para deter este proceso". Aínda por riba de males, este desxeo polo quecemento global xa está a afectar tamén ás 50 montañas que teñen máis de 7.000 metros de altura, entre as que hai once por encima dos 8.000.

Cunha subida das temperaturas maior que no resto do globo, calcúlase que dous terzos dos glaciares do "Teito do Mundo" desaparecerían en 2050. Ademais, na última década derreteuse a capa de xeo permanente («permafrost») que alberga o seu subsolo, que está a provocar a filtración de augas subterráneas e podería desaparecer nun 80% a finais deste século. O peor de todo é que dita capa subterránea, que se formou fai miles de anos, contén 12.300 toneladas de dióxido de carbono (CO2), que se liberarán á atmosfera cando se funda e agravarán aínda máis as emisións contaminantes que provocan o quecemento global.

Con algúns glaciares minguando cada ano ata 300 metros e sen apenas neve xa no campamento base do Everest, este desxeo ameaza con provocar inundacións nas concas dos ríos que nacen no Himalaya e esténdense por Asia, sobre todo en China, a India, Nepal, Bhután e Bangladesh. Para controlar o seu caudal, o autoritario réxime de Pequín está a construír no Tíbet numerosas presas que xa foron criticadas polos países que se sitúan canle abaixo.

Pero, ao mesmo tempo, os ríos están a minguar ou mesmo desaparecendo. Tal e como recoñece o Ministerio de Recursos Hídricos de China, en 2011 perdéronse xa 28.000 pequenos ríos, en parte polo quecemento que sofre o Tíbet. Este fenómeno non só afecta a China, xa que as últimas investigacións científicas relacionaron a subida da temperatura e o desxeo no Himalaya coas recentes ondas de calor que golpearon a Europa e Asia. Nun planeta cada vez máis caloroso, é só cuestión de décadas que o "Terceiro Polo" tamén se derrita.

FONTE: Xornal abc/ciencia

0 comentarios