CONTO: A LIMOSNA DO SAN ANTÓN

Voltaba de misar un abade montado na súa besta, cando, á beira do camiño, nunha leira grande, a medio decruar, víu unha xugada parada, co arado fóra da terra, e o labrego revolvendo os regos, coa cota da vara aguillada.

- Que fas, home? -preguntou.

- Ando buscando a rella do arado, que a perdín hai un anaco e non dou con ela.

- Dame unhas moedas -engadíu o crego mentres sonría-, que llas vou ofrecer ao Santo Antón, xa verás que axiña cha devolve.

- Non fai falla -contestou o paisano. Xa lle ofrecín eu unha rella de ouro macizo cando consiga atopar esta.

- Así saes perdendo -terciou o cura-, porque coa que lle ofreciches podes mercar moitas como a que tes perdido.

- Xa, xa -rematou o da leira con retranca-, pero ao santo xa o teño enganado máis veces.

Fonte: Almanaque Agrícola ZZ Ano 2003