A OLERÍA

Cunca de caldo de Buño / Imaxe:casatraba.es

O oficio ancestral da olería é a arte de facer vasillas de barro cocido, olas, pucheiros, pratos, vasos, porróns., feitos con arxila e logo cocidos, sen esmalte ou con con verniz aplicado nunha soa fornada. Son olería os azulexos esmaltadis das casas, así como tamén son os ladrillos, baldosas de baro sen esmalte fabriados industrialmente. Para estes últimos traballos adoptouse o nome de cerámica.

Na olería tradicional tiveron ou teñen sona: Buño, Niñodaguia, Bonxe, Gundivós...

Na olería industrial contou ou conta con Cerámica de Sargadelos, Cerámica do Castro, Cerámica Celta, Santa Clara...

Na cultura popular hai moitas referencias a este oficio. Aquí tedes algunha:

REFRÁN:

Oficio nobre e bizarro,

entre todos o primeiro,

porque na industria do barro

Deus o primeiro

e o home o primeiro caharro.

ADIVIÑA:

Teño asa pero non pitorro, non obstante a xente gustosa, acércame ó morro.(A cunca).

FONTE: Traballo de Anibal Cid B. publicado no Almanaque Agrícola ZZ. Ano LVIII.

Se queres coñecer polo miúdo este oficio, preme AQUÍ e terás íntegro o traballo citado na FONTE entre as páx. 9 e 19 do citado Almanaque.