O MISTERIO DAS MANCHAS ESBRANCUXADAS DA LÚA

Manchas esbrancuxadas na superficie da Lúa / NASA

A superficie da Lúa é, en xeral, bastante escura. E tamén aburrida. O satélite non ten atmosfera, nin tectónica de placas, polo que os acontecementos na súa superficie son mínimos. Salvo se cae un meteorito, as cousas quédanse como e onde estaban. Por eso os científicos estaban intrigados cunhas manchas esbrancuxadas, ás veces de centos de quilómetros, que poboan a súa superficie. Pero que causa este fenómeno?

Cada unha desas manchas (das que hai contabilizadas máis dunha ducia) identifica a existencia dun pequeno e débil campo magnético. Ainda que era case indudable que entre ámbolos fenómenos había unha relación, ninguén explicara con certeza e probas como era.

Pode un campo magnético aclarar, como se se tratase de lixivia, o regolito lunar (alfombra de restos formados por materiais pouco compactos de fragmentos rochosos e solo, cubrindo un fondo rochoso sólido? En realidade, o que fai é evitar que se escureza. Como se fose un escudo de enerxía, desvía unha parte do vento solar que chega á superficie da Lúa, distribuíndo nos seus arrededores.

Algúns modelos teóricos desta explicación xa se puxeran a proba con anterioridade, e os resultados non cadraban. Aínda así, un grupo de científicos adicados a desenvolver escudos enerxéticos para naves espaciais, que no fondo teñen un certo parecido coas anomalías magnéticas da Lúa, quixo poñer a proba a hipótese de maneira experimental.

Fixeron as modificacións pertinentes aos seus aparellos para replicar no laboratorio as anomalías magnéticas lunares. Simularon o vento solar cun chorro de protóns e electróns e estudaron que pasaba cando o disparaban cara a un pequeno imán.

Tal como predicía a teoría, creouse un campo eléctrico en forma de cúpula cando o chorro e o "escudo" se atoparon. Este campo eléctrico desviou a maioría de partículas cara aos límites e protexeou a zona de influencia do imán. Os investigadores responsables cren que na Lúa ocurre exactamente igual, pero ao grande. Tamén, que unha tecnoloxía equivalente podería protexer tanto as naves espaciais como aos seus pasaxeiros dos perigos do vento solar.

FONTE: Xornal ABC/Ciencia