PROTOTIPO DE CÉLULA PARA "CREAR" VIDA ARTIFICIAL

Reprodución do interior dunha célula eucariótica. Cada unha é un sistema complexo que se adapta ao ámbito, mantense e transmite a súa forma de organización / YOUTUBE/HARVARD/UNIVERSITY

Comprender como funciona ata o último mecanismo da vida podería permitir descontaminar o chan e a auga, producir órganos para transplantes, sintetizar novos combustibles, rematar coas enfermidades e soñar coa inmortalidade. Os límites están na imaxinación e na ética. Pois ben, a partir do ano 2000, os intentos por comprender a vida e modificala desenvolvéronse nunha dirección nova: a de producir vida artificial no laboratorio e poder controlala por vontade dos científicos.

Un artigo publicado esta semana na revista Science mostra un importante avance neste sentido: científicos do Instituto Weizmann, (Rehovot, Israel), conseguiron facer unha reprodución artificial e en miniatura dun grupo de células e imitar o seu funcionamento. En concreto, conseguiron introducir dous xenes, secuencias de ADN, e obter proteínas.

Isto é moi importante porque as células almacenan a información que mantén a súa estrutura e dinlles como funcionar no ADN, pero necesitan que esta molécula produza proteínas para facer todas as cousas que necesitan, como crecer, recoñecer o ámbito ou producir enerxía. "Os xenes son como Leigos nos que podes mesturar e unir varios compoñentes para producir distintas cousas", explicase nun artigo de "Science News".

Se efectivamente logran que se comporten como as pezas dun Leigo, poderíase producir calquera proteína neste sistema artificial. Isto podería servir para comprender os procesos biolóxicos básicos e no futuro axudaría a sintetizar proteínas específicas para facer combustibles, medicamentos, produtos químicos ou encimas de uso industrial baixo circunstancias controladas ou interesantes.

De momento só fixeron probas con dous xenes cada vez, pero pretenden aumentar a complexidade ata reproducir redes de xenes que interaccionan uns con outros. En última instancia, en teoría poderían probar con todos os xenes dun organismo.

O seu deseño consiste nunha rede de pequenos compartimentos unidos por capilares, que son uns pequenos condutos que permiten o tránsito de nutrientes e outras substancias. En cada compartimento, os investigadores engadiron extractos de células naturais que tiñan toda a maquinaria necesaria para producir proteínas. Cando introducían os xenes, toda esa maquinaria lía a información que contiñan e producían as proteínas correspondentes.

Ademais viron que a forma e o tamaño dos compartimentos influía na produción de proteínas, tal como acontece nos seres vivos. De feito, o equipo xa está a traballar nun sistema que imite o desenvolvemento embrionario dalgúns animais, no que inflúe moito a forma, o tamaño e a distribución das células.

Sexa como sexa, aínda que estes investigadores conseguisen deseñar un compartimento que dá soporte ás funcións da célula, recorreron á maquinaria de células naturais preexistentes e a xenes extraeron destas, polo que aínda non se pode falar nin moito menos de auténticas células artificiais.

FONTE: Xornal abc/ciencia