A TÉCNICA DE MOMIFICACIÓN DO ANTIGO EXIPTO APLICADA A UNHA PERNA HUMANA

Tecido fresco momificado / THE ANATOMICAL RECORD

A momificación de mortos no antigo exipcio é recoñecida en todo o mundo e, agora, un equipo de científicos gregos momificou un tecido fresco dun cadáver humano.

Concretamente, trátase dunha perna e o obxectivo foi comprender mellor estas técnicas de preservación da antigüidade. O equipo conforme con antigas técnicas exipcias colocaron o tecido nunha solución salina e mediron o progreso da conservación mediante técnicas de microscopía e de imaxe con tecnoloxía de última xeración.

Os achados, que se publicaron en "The Anatomical Record", deron aos investigadores algunhas novas pistas sobre esta práctica

A maior parte do que os científicos saben sobre a momificación exipcia antiga vén do historiador grego Herodoto, que viviu durante o século V antes de Cristo. En primeiro lugar, os embalsamadores eliminaban os órganos mortos do individuo, incluíndo o cerebro, que se extrae a través do nariz.

Despois esterilizaban o peito e cavidades abdominais, antes de colocar o corpo nun fluído salgado que contén natrón (unha mestura de cinza de sosa e bicarbonato de sodio) que drena os fluídos corporais e evitar que o corpo se podreza. Finalmente, envolvían o corpo en tiras de liño e enterrábano nunha tumba ou sepultura.

Algúns estudos trataron de utilizar estas técnicas para momificar animais ou órganos humanos e houbo un ou dous intentos de momificar un corpo humano completo. Pero o proceso non fora estudado mediante técnicas científicas modernas nin, mentres a momificación estaba en marcha.

Neste novo estudo utilizaron o método de conservación exipcio a base de sal para momificar a perna dun corpo humano feminino que fora doada á Universidade de Zürich, onde se levou a cabo o experimento, xa que se seutilizaba todo o corpo, terian tido que cortar e sacar os intestinos e outros órganos, explican os investigadores a "Live Science".

Os investigadores tomaron mostras do tecido da perna cada dous ou tres días, e examináronse usando unha variedade de métodos: o ollo nu, un microscopio, análise de ADN, e os métodos de formación de imaxes de raios X.

Na súa maior parte, a momificación foi un éxito, pero tardaron case sete meses (208 días), en que lograr a conservación total da momia. Un tempo moito máis longo que os dous meses que, segundo Herodoto, empregaban os exipcios.

Sospeitan que as condicións de amortecemento máis frías no laboratorio en Zürich, en comparación co ambiente árido do antigo Exipto, poden explicar esta discrepancia.

Así, os científicos confirmaron que a solución de sal elimina eficazmente a auga do tecido da perna, o que impide que as bacterias e fungos o degraden. A análise microscópica revelou, ademais, unha boa preservación do tecido da pel e o músculo.

Os resultados mostran o efectivos que eran os métodos de embalsamento exipcio e ofrecen unha visión detallada de como funcionaba o proceso.

Por outra parte, o traballo revelou que a temperatura, a acidez e a humidade do medio eran os factores cruciais na velocidade do proceso de momificación.

FONTE: Xornal abc/ciencia