DESCUBERTO UN TATOOINE: KEPLER-1647b

Recreación artística do sistema estelar no que está o planeta Kepler-1647 b / Lynette Cook

Tatooine, o desértico planeta que aparecía na Guerra das Galaxias, orbitaba ao redor de dous soles. Fóra do noso Sistema Solar os astrónomos detectaron xa varios mundos como o que recreou George Lucas na súa famosa saga. E agora, nun artigo publicado en Astrophysical Journal, un equipo de científicos presenta o planeta máis grande detectado ata agora que, do mesmo xeito que o ficticio planeta no que creceu Luke Skywalker, orbita dúas estrelas.

O equipo que o descubriu presentou en sociedade este planeta durante a reunión que a Sociedade Astronómica Americana que se celebra en San Diego (EEUU) ata o día 16.

Os mundos que, en lugar de virar ao redor dunha soa estrela, como a Terra, móvense ao redor de dous soles, denomínanse planetas circumbinarios, e popularmente tamén se coñecen como Tatooines. Con todo, o parecido co planeta de Star Wars termina aí, porque os autores cren que é improbable que este planeta poida albergar vida.

E é que, a pesar de que se atopa na zona habitable das súas estrelas (é dicir, nin demasiado preto nin demasiado lonxe como para que non poida haber vida), trátase dun xigante gaseoso como Júpiter. Así que as condicións que hai nel non serían propicias para que existise algún tipo de vida, segundo sosteñen os seus descubridores, investigadores do Centro de Voos Espaciais Goddard da NASA.

Os científicos calculan que este planeta orixinouse fai 4.400 millóns de anos, polo que ten aproximadamente a mesma idade que a Terra. Polo que respecta ás súas estrelas, son bastante parecidas ao noso sol aínda que unha é lixeiramente máis grande e a outra máis un pouco máis pequena.

Kepler-1647b ten unha masa e un radio practicamente idéntico ao de Xúpiter, o que o converte no planeta circumbinario máis grande dos que foron atopados ata agora.

O método polo cal detectaron este planeta foi o de tránsito. É dicir, cando un planeta pasa diante da súa estrela, prodúcese unha variación no seu brillo que é a que alerta aos astrónomos de que pode tratarse dun planeta.

Confirmar que este obxecto era realmente un planeta foi unha tarefa complexa, a pesar de que en teoría, os corpos celestes máis grandes son máis fáciles de detectar que os pequenos. A razón principal foi o seu longo período de rotación: tarda algo máis de tres anos (1.107 días exactamente) en completar unha órbita ao redor das súas estrelas, o que o converte no exoplaneta achado ata agora que máis tarda en facelo.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia