JACOB COLLIER, UN XENIO MUSICAL

 

Quincy Jones é unha lenda. Compositor, produtor, director de orquestra, jazzman e figura indispensable para entender a cultura popular da segunda metade do século XX, as súas influencias abarcan un espectro tan amplo de artistas, de Frank Sinatra a Michael Jackson, que sería imposible enumeralos. Gañou 27 premios Grammys, un Óscar e é doutor honoris causa por varias universidades. Cando Quincy Jones fala, o mundo da música escoita; e se sinala algo, todos miran nesa dirección. Por iso cando en 2015 Jones decidiuse a producir o traballo dun descoñecido londiniense de 20 anos cuxos únicos méritos ata entón foran uns cuantos vídeos colgados en YouTube, algúns pensaron que talvez o xenio estivese maior ou que perdera o seu olfacto. Nada máis lonxe da realidade, porque Jacob Collier (Ingalterra, 1944), nome do prodixioso novo, demostrou que o seu talento é tan pouco habitual que o crítico de The Guardian xa lle saudou como "o novo mesías do jazz" e a prestixiosa organización TED, dedicada a difundir as ideas máis innovadoras do planeta a través das súas charlas, convidouno o pasado mes de abril ao seu icónica conferencia anual en Vancouver.

O extraordinario de Collier non é o seu precocidad, algo no que coincide con outros xenios da música, ou que chegase a conquistar el mesmo dous grammys partindo desde as marxes da industria grazas a YouTube (Justin Bieber, sen ir máis lonxe, colonizou o pop e iniciou a súa carreira na popular rede social de vídeos), senón que o fixera desde unha habitación na casa dos seus pais e de forma autodidacta. Collier, que publicou o seu primeiro álbum o ano pasado, é un multi instrumentista capaz de tocar o ukelele, a mandolina, o teclado, a batería, a guitarra, o baixo ou, por engadir toques exóticos, o balafón occidental ou o ektara bengalí entre outros instrumentos. Aínda que durante dous anos asistiu a clases de piano na Royal Academy de Londres, abandonou os estudos porque, segundo asegurou nunha entrevista, "era divertido, pero probablemente aprendía máis escoitando música no camiño á escola que nas clases. Cada día escoitaba un novo álbum. A cousa coa educación musical é que creo que é boa para aprender técnica, pero non texturas. Só se aprende de verdade escoitando música e experimentando pola túa conta".

Ese afán de experimentación é o que levou a Collier a innovar como poucos nun terreo que ás veces se mostra remiso a aceptar a incorporación das novas tecnoloxías, enrocándose nunha defensa (mal interpretada) da tradición. En colaboración con Ben Bloomberg, enxeñeiro do MIT, Collier deseñou un revolucionario sistema de hardware e software para as súas actuacións en directo que lle permite interpretar os seus temas coma se seguíseo facendo desde a habitación en que grava os vídeos: é dicir, tocando todos os instrumentos e poñendo todas as voces. Unha experiencia audaz que define a personalidade dun músico que non para de crecer. A súa receita para o éxito, con todo, é moi sinxela: "Todo o que ten que facer a xente é boa música. Non se vai a cambiar a industria simplemente por dicilo".

FONTE: José L. Álvarez Cedena/Xornal El País