O FALSO ALIENÍXENA DE ATACAMA

 A pequeña foi atopada momificada tras a igrexa dun pono mineiro abandonado/ Bhattacharya S et al. 2018

En 2003, o iquiqueño Óscar Muñoz, afeccionado a buscar obxectos antigos nos pobos salitreros do interior do deserto de Atacama (Chile) atopou nas proximidades da igrexa da Nora, un pobo abandonado hai tempo, unha tea branca enrolada e atada cunha cinta violeta. Ao desenlazarla, descubriu un pequeno ser coa cabeza ovalada e unha protuberancia no cranio. Parecía completamente formado e parcialmente momificado. Os primeiros que viron a criatura pensaron que era un feto ou os restos dun neno prematuro. Outros opinaron que podía ser un primate non humano descoñecido.

Muñoz vendeu o humanoide a un empresario local, que cobraba uns pesos por fotografarse con Ata, como empezaron a chamarlle. Ao pouco, apareceron as primeiras informacións do achado en medios nacionais e internacionais. A noticia chegou ao español Ramón Navia-Osorio, un afeccionado aos pratos volantes, que o comprou e levoullo a Barcelona. Desde entón, converteuse nunha celebridade entre os crentes nos alieníxenas.

Nin sequera unha análise preliminar do seu ADN en 2013 mostrando que fose o que fóra, Ata era humano, desinflou a crenza de que viña das estrelas. O ano pasado, por exemplo, foi unha das atraccións dun Ufology World Congress celebrado en Barcelona.

"O espécime é 100% humano", resolve o investigador en xenética de poboacións e médica da Universidade de Stanford (EE UU), Carlos Bustamante, que participou na secuenciación e análise de Ata. "Era unha bebita e o máis probable é que morrese ao nacer", engade. Con todo, como xa viron en 2013, o desenvolvemento óseo da criatura non se correspondía coa dun feto. "O seu crecemento óseo era o dun neno de varios anos, o que nos di moito sobre as mutacións que portaba", completa.

Despois de cinco anos de profunda análise xenética, publícase agora o xenoma completo de Ata. Ademais de Bustamante, na súa elaboración participaron algúns dos que participaron en informe preliminar de 2013, como o profesor tamén de Stanford (California), o inmunólogo Garry Nolan, ou o radiólogo pediátrico do Centro Médico Cedars- Sinai de Los Ángeles, Ralph Lachman, autor dun manual sobre enfermidades óseas pediátricas.

Os resultados da investigación, publicados na revista científica Genome Research, que, ademais de enterrar dunha vez a andrómena alieníxena, mostra a potencia da xenética aberta.

FONTE: Miguel Angel Criado/Xornal El País