A LÚA AFÁSTASE DA TERRA: CONSECUENCIAS

    

Non nos damos conta, pero a Lúa afástase case 4 cm cada ano / Imaxe: Fotolia/abc.es

A Lúa é a fascinante compañeira da Terra desde hai uns 4.500 millóns de anos, cando se orixinou froito dunha violentísima colisión entre o noso novo planeta e un corpo do tamaño de Marte bautizado como Theia. Tras o impacto, o noso satélite quedou a só 20.000 quilómetros de distancia de nós, case vinte veces máis preto que agora. O seu tamaño aparente era colosal e o día terrestre só duraba cinco horas. Pero tamén desde entón non parou de afastarse de nós.

O motivo é que o progresivo rozamiento da superficie terrestre cos océanos fai que rotemos máis amodo. E como a Terra e a Lúa están «enganchadas» gravitacionalmente, a medida que a primeira se retarda, a segunda acelérase. Resultado? A aceleración empúxaa cara a fóra e afástase cada vez máis, a razón de 3,8 cm por ano, á vez que os días fanse cada vez máis longos. Non nos damos conta, pero ocorre. Podemos medir esas distancias cunha precisión milimétrica grazas aos reflectores deixados na superficie lunar por diferentes misións (Apolo 11, 14 e 15, e as naves rusas sen tripulación Lunokhod 1 e 2).

Agora ben, que consecuencias ten para a Terra a separación do seu único satélite?

-Os días durarán máis. Das cinco horas que duraban os días cando a Lúa estaba moi preto da Terra, pasamos a 24. E seguirán alongándose ata que duren un mes, varios e máis, ata ser eternos e unha cara da Terra sexa sempre de día e outra estea en tebras.

-Non haberá mareas. As mareas son esas oscilacións cíclicas das grandes masas de auga ligadas á rotación da Terra cunha frecuencia aproximada de medio día. Pero fai millóns de anos non eran como hoxe coñecémolas. Eran xigantescas, mil veces superiores ás que temos hoxe. No canto de retirarse nas mareas baixas ou penetrarse en terra nas altas algúns metros, as augas retrocedían ou avanzaban quilómetros, coma se fosen auténticos tsunamis. Cando a Lúa afástese, exercerá unha menor forza de gravidade e as mareas desaparecerán. Os océanos serán algo así como sopas xigantescas e produciranse grandes cambios no clima.

-O eixo terrestre oscilará. A Lúa mantén o eixo da Terra estable, cunha inclinación de 23º que permite que existan as estacións tal e como as coñecemos. Cando estea máis lonxe, o eixo terrestre desestabilizarase, oscilará 90º, provocando o intercambio de lugar entre os polos e o ecuador e, en consecuencia, uns cambios climáticos que poderían ser brutais, con veráns infernais nos que se superarían os 100º C e uns invernos heladores con temperaturas por baixo dos -80º C.

-A vida, en perigo. Os científicos cren que a Lúa resulta fundamental para manter a vida na Terra, xa que interfere nos ritmos vitais de moitas especies. Cando estea máis lonxe, a vida deberá adaptarse aos novos patróns de luz, temperaturas e correntes mariñas... ou sucumbirá. Se o eixo de rotación terrestre cambia drasticamente, probablemente os dous hemisferios, norte e sur, non poderán albergala, deixando o ecuador como único reduto habitable. Moitas especies de plantas e animais non poderán soportar as novas condicións e produciranse extincións masivas.

FONTE: abc.es/ciencia