VALERÍA, A NENA ENXEÑEIRA

 

A noticia non debería ser tal, pero o é. Non debería selo porque evidencia unha inxustiza histórica: o 2 de outubro de 2018, Donna  Strickland converteuse na terceira muller na historia en gañar o premio Nobel de Física polas súas achegas nas ferramentas que utilizan o láser. Antes, por suposto, moitas outras o mereceron e mesmo a algunhas escamoteóuselles sen rubor como no famoso caso de  Jocelyn  Bell que viu como en 1974 premiábase ao seu director de tese por un descubrimento, o do  púlsar, no que ela participara de forma decisiva (foi a primeira que o detectou). Recoñecida  Strickland, a científica canadense poderá converterse en modelo para moitas nenas apaixonadas pola tecnoloxía e dispostas a cambiar ese dogma absurdo que mantivo as ciencias como un terreo  predominantemente masculino. Patricia  Heredia, fundadora da academia de programación e robótica Minivinci , sabe ben desa necesidade de ter modelos femininos porque o vive a diario coas nenas a quen dá clase: “É mellor ter un referente que sexa unha moza. Se lles pregunto ás miñas alumnas: pechade os ollos e imaxinarvos un  hacker. Pois se imaxinan un señor gordo con lentes comendo pizza e, claro, a iso non se queren parecer”.  Valeria Currais, unha das súas pupilas máis destacadas, non quere parecerse a un tipo obeso por culpa dos  carbohidratos. Ela quere ser simplemente Valeria: unha nena de dez anos cun destacado talento para a tecnoloxía a quen lle gusta “montar robots,  soldar, ver vídeos de YouTube e xogar ao tenis”.

A curiosidade tecnolóxica de Valeria ten parte das súas raíces nun agasallo do seu pai. Un día chegou á súa casa de Huesca a boneca GoldieBlox cuxo slogan é xa toda unha declaración de intencións: “a curiosidade matou os estereotipos”. Ou, como explica a mesma  Valeria “as nenas podemos ser o que queiramos ser. Non só podemos ser princesas, tamén podemos ser enxeñeiras”. Esa determinación que mostra cada vez que se expresa é tamén a que a converteu nunha pequena celebridade grazas á aplicación que desenvolveu xunto a varias compañeiras na academia de Patricia e coa que participaron nunha competición internacional. O obxectivo de G2 P (Girls to Program) é achegar a tecnoloxía a nenos e nenas que viven en cidades pequenas a través dunha recompilación de vídeos de  YouTube.

Valeria e as súas compañeiras non gañaron o premio, pero conseguiron chamar a atención de importantes personalidades no mundo da tecnoloxía grazas ás súas actitudes e a unha orixinal campaña a través de redes sociais. Aos seus dez anos é pronto para dicir se o futuro desta pequena enxeñeira estará na ciencia ou en calquera outro campo. O que si parece claro, e esa é a mellor noticia, é que para ela e para o resto de mozas xa non haberá terreos vedados nin muros, porque veñen coa suficiente forza como para derrubalos.

FONTE: José  L. Álvarez  Cedena/elpais.es