A capa externa da Terra, a codia sólida sobre a que camiñamos, está feita de partes rotas, algo parecido á casca feita pedazos dun ovo. Estas pezas, as placas tectónicas, móvense ao redor do planeta a unha velocidade duns poucos centímetros ao ano. Cada certo tempo, as placas xúntanse e forman un supercontinente que permanece durante máis de 100 millóns de anos, ata que desaparece ao dispersarse as placas. Posteriormente, tras un lapso de tempo de entre 400 e 600 millóns de anos, o proceso repítese.
O último supercontinente, Panxea, formouse hai uns 310 millóns de anos e comezou a separarse hai 180 millóns de anos aproximadamente. Crese que o seguinte se formará en 200/250 millóns de anos, polo que actualmente atopámonos no ecuador da fase de dispersión do actual ciclo de formación. A pregunta é, como e por que se formará o futuro supercontinente?
Existen, fundamentalmente, catro escenarios probables para a devandita formación:
1. Novopanxea
De manterse as condicións actuais, é dicir, que o Atlántico continúe abríndose e o Pacífico pechándose, teriamos un escenario no que o seguinte supercontinente formaríase nas antípodas de Panxea. O continente americano chocaría cunha Antártida que se atoparía navegando á deriva cara ao norte, para posteriormente chocar cos xa reunidos África e Eurasia. Este hipotético supercontinente recibe o nome de Novopanxea ou Novopanxaea.
2. Panxea Última
A apertura do Atlántico, con todo, podería retardarse e, mesmo, comezar a pecharse no futuro. Os dous pequenos arcos de subducción do Atlántico poderían estenderse ao longo da costa este de toda América, o que levaría a unha nova formación de Panxea tras a colisión de América, Europa e África, producindo un supercontinente chamado Panxea Última, que estaría rodeado completamente por un súper océano Pacífico.
3. Aurica
Con todo, se o Atlántico desenvolvese novas áreas de subducción, algo que podería estar a ocorrer xa, tanto o Pacífico como o Atlántico poderían pecharse. Isto significa que debería crearse unha nova conca oceánica para substituílos. Neste escenario, a greta panasiática que atravesa Asia desde o oeste de India ata o Ártico abriríase para formar un novo océano. O resultado sería a formación do supercontinente Aurica. Debido á deriva actual de Australia cara ao norte, situaríase no centro do novo continente, xa que o Extremo Oriente e América pecharían o Pacífico a cada lado. As placas europeas e africanas reuniríanse así con América polo peche do Atlántico.
4. Amasia
O cuarto escenario predí un destino completamente diferente para a futura Terra. Algunhas das placas tectónicas están a desprazarse actualmente cara ao norte, incluídas África e Australia. Crese que esta deriva é impulsada por anomalías no interior da Terra (no manto, concretamente) herdadas de Panxea. Debido a esta deriva cara ao norte, pódese imaxinar un escenario no que todos os continentes excepto a Antártida continúen viaxando cara ao norte. Isto significa que, ao final, reuniríanse en torno ao Polo Norte nun supercontinente chamado Amasia. Neste escenario, tanto o Atlántico como o Pacífico permanecerían abertos na súa maioría.
Destes catro escenarios, considérase que Novopanxea é o máis probable. Obedecería á progresión lóxica das direccións actuais que adoptan as placas continentais á deriva, mentres que os outros tres escenarios necesitarían de procesos adicionais para verse realizados.
FONTE: Mattias Green/Hannah Sophia Davies/Joao C. Duarte/elpais.es/ciencia
0 comentarios