A COR DA PEL

 

Tiña sete anos cando a súa profesora mostroulle, por primeira vez, un lapis de cor carne. “Eu estaba feita de carne, pero a miña pel era marrón. Con todo a xente dicía que eu era negra. Eu tiña unha lea enorme de cores na miña cabeza”, explica Angélica  Dass. Ela naceu nunha familia moi colorida, froito da mestizaxe do seu país natal, Brasil. Pronto tomou conciencia de que a cor da pel, a cultura ou a nacionalidade, eran elementos capaces de levantar muros entre as persoas. “Sempre pensei que o maior tesouro da especie humana é a súa diversidade”, asegura. Con esta idea, decidiu dar un paso á fronte. Creou ‘Humanae’, un proxecto fotográfico que utiliza o retrato para achegar a persoas de todo o planeta. Unha alegación en favor da beleza da diversidade humana: “Debemos entender a nosa diversidade como algo que nos fai medrar. Non como algo que temer ou desprezar”. ‘Humanae’ converteuse nun referente para miles de escolas en todo o mundo. Pero tamén para institucións internacionais como a ONU ou o Foro Económico Mundial: “Todos temos o poder de cambiar a narrativa respecto a a discriminación, sexa do tipo que sexa”. E advirte: “Debemos estar atentos, e tomar conciencia de cando tratamos a outros seres humanos como menos humanos”.