OS ECOSISTEMAS MODIFICADOS POLO SER HUMANO E AS ENFERMIDADES ZOONÓTICAS

Algúns vertebrados, como os roedores, poden albergar hóspedes que provocan enfermidades humanas que se expanden en paisaxes alteradas polo home / Gibb el al.

A transformación mundial da contorna natural para uso agrícola, gandeiro ou urbano alterou o equilibrio das comunidades de animais salvaxes. Un estudo liderado por varias institucións británicas demostrou que as especies que transportan enfermidades zoonóticas, coñecidas por infectar aos seres humanos, benefícianse destes cambios no uso da terra.

Para o estudo, publicado na revista Nature, os investigadores accederon a PREDICTS, unha base de datos que recompila información de especies locais de centos de estudos sobre as comunidades ecolóxicas, ao longo de gradentes de perturbación da paisaxe, desde a vexetación natural ata os ecosistemas agrícolas e urbanos.

O equipo utilizou 6.801 localizacións en todo o mundo para analizar como se transforman as poboacións e comunidades de especies anfitrioas zoonóticas, en media, a medida que as paisaxes cambian da vexetación natural, aos ecosistemas agrícolas, de pastos e urbanos.

O traballo, pode servir de axuda para previr futuros contaxios de enfermidades orixinadas por hóspedes de animais. “Hai algunhas probas de que as novas zoonosis (patóxenos novos e antes non descubertos) están a xurdir a un ritmo cada vez maior e que isto pode deberse ao aumento das taxas de impactos impulsados polo home no medioambiente e a biodiversidade”, indica o coautor do citado estudo.

Pero, agrega, “esta tendencia é difícil de medir de maneira concluínte. Sen dúbida, o uso de diagnósticos mellorados e novas tecnoloxías xenómicas axudarannos a avanzar na detección de novas enfermidades”.

Con todo, estas respostas dependen da agrupación dalgunhas especies en particular: roedores, aves paseriformes e morcegos mostran unha diverxencia particularmente clara e forte entre as especies anfitrioas e non anfitrioas, mentres que en carnívoros e primates non se detecta, segundo o estudo.

Os investigadores subliñan que é posible que teñamos que alterar a forma en que usamos a terra en todo o mundo, para reducir o risco de efectos de contaxio futuros de enfermidades infecciosas.

Estas doenzas  zoonóticas como o ébola, a febre de Lassa e a enfermidade de Lyme, que son causadas por patóxenos que se propagan dos animais ás persoas e teñen un elevado custo sanitario.  

“O paludismo zoonótico, por exemplo, transmítese entre primates, mosquitos e persoas ao redor das marxes forestais no sueste asiático. O virus Nipah xurdiu, por primeira vez, en asociación coas interaccións entre o gando e os morcegos en paisaxes agrícolas. Outra doenza importante e xeneralizada é a enfermidade de Lyme, cuxa incidencia é a miúdo maior en fragmentos de bosques modificados e en recuperación, onde a comunidade ecolóxica é particularmente eficaz no transporte e transmisión da bacteria”, indícase no estudo.

Os investigadores subliñan que, aínda que hai moitos outros factores que inflúen nos riscos de enfermidade, os resultados apuntan a estratexias que poderían axudar a mitigar o risco de gromos de enfermidades infecciosas comparables á COVID-19.

"A medida que se prognostica que as terras agrícolas e urbanas continuarán expandíndose nas próximas décadas, deberiamos reforzar a vixiancia das enfermidades e a disposición naquelas áreas que están a experimentar unha gran cantidade de disturbios da terra, xa que é cada vez máis probable que teñan animais que poderían estar a albergar  patógenos nocivos", engaden.

O estudo proporciona un contexto para reflexionar sobre cambios máis sostibles, de maneira que se teñan en conta os riscos potenciais, non só para a biodiversidade, senón tamén para a saúde humana.

FONTE: Eva Rodríguez/agenciasinc.es