CONSECUENCIAS DO ARREFRIAMENTO DO INTERIOR DA TERRA
Investigadores da Escola Politécnica Federal de Zúric (ETH) demostraron que o interior da Terra está a arrefriarse máis rápido do que se supuña, e iso terá consecuencias na tectónica de placas, que podería ir retardándose. A clave para este descubrimento foi un mineral que se atopa na fronteira entre o manto máis profundo e o núcleo do planeta.
A evolución da nosa Terra é a historia do seu arrefriado: fai 4.500 millóns de anos, nada máis formarse, na superficie da nova Terra reinaban temperaturas extremadamente elevadas e todo o planeta estaba cuberto por un profundo océano de magma.
Durante millóns de anos, a superficie arrefriouse para formar unha codia quebradiza. Con todo, a enorme enerxía térmica que emana do interior da Terra pon en marcha outros procesos dinámicos, como a convección do manto, a tectónica de placas e o vulcanismo.
Con todo, aínda quedan sen resposta preguntas sobre como de rápido se arrefriou a Terra e canto tempo podería tardar devandito arrefriado en deter eses procesos xeolóxicos impulsados pola calor.
Unha posible contestación pode estar na conductividad térmica dos minerais que forman o límite entre o núcleo e o manto da Terra.
Esta capa límite é relevante porque é aquí onde a rocha viscosa do manto da Terra está en contacto directo coa mestura fundida de ferro e níquel quente do núcleo exterior do planeta. O gradiente de temperatura entre as dúas capas é moi pronunciado, polo que nesa zona está a fluír moita calor.
A capa límite está formada principalmente polo mineral bridgmanita. Con todo, os investigadores teñen dificultades para estimar canta calor conduce este mineral desde o núcleo da Terra ata o manto porque a verificación experimental é moi difícil.
Agora, o profesor de ETH Motohiko Murakami e os seus colegas de Carnegie Institution for Science desenvolveron un sofisticado sistema de medición que permítelles medir a conductividade térmica da bridgmanita no laboratorio, baixo as condicións de presión e temperatura que prevalecen dentro da Terra. Para as medicións, utilizaron un sistema de medición de absorción óptica desenvolvido recentemente nunha unidade de diamante quentada cun láser pulsado.
Este sistema de medición permítenos mostrar que a conductividade térmica da bridgmanita é aproximadamente 1,5 veces máis alta do que se supuña, di Murakami. Isto suxire que o fluxo de calor desde o núcleo cara ao manto tamén é maior do que se pensaba anteriormente.
Un maior fluxo de calor, á súa vez, aumenta a convección do manto e acelera o arrefriado da Terra. Isto pode causar que a tectónica de placas, que se mantén en marcha polos movementos convectivos do manto, se desacelere máis rápido do que esperaban os investigadores en función dos valores anteriores de condución de calor.
Ademais, Murakami e os seus colegas tamén demostraron que o rápido arrefriado do manto cambiará as características dos minerais na fronteira entre o núcleo e o manto. Cando se arrefría, a bridgmanita convértese no mineral post-perovskita. Pero axiña que como a post-perovskita aparece no límite entre o núcleo e o manto e comeza a dominar, o arrefriado do manto podería acelerarse aínda máis, estiman os investigadores, xa que este mineral conduce a calor mesmo máis eficientemente que a bridgmanita.
"Os nosos resultados poderían darnos unha nova perspectiva sobre a evolución da dinámica da Terra. Suxiren que a Terra, do mesmo xeito que os outros planetas rochosos Mercurio e Marte, está a arrefriarse e volvendo inactiva moito máis rápido do esperado", explica Murakami.
Con todo, non pode dicir canto tardarán en deterse, por exemplo, as correntes de convección no manto. Aínda non sabemos o suficiente sobre este tipo de eventos para precisar o seu momento, engadiu.
Para logralo requírese primeiro unha mellor comprensión de como funciona a convección do manto en termos espaciais e temporais. Ademais, os científicos deben aclarar como a descomposición dos elementos radioactivos no interior da Terra, unha das principais fontes de calor, afecta a dinámica do manto.
FONTE: J. L. Ferrer/farodevigo.es
0 comentarios