PRIMEIRA OBSERVACIÓN DUN ASTEROIDE CUÁDRUPLO

Un grupo de astrónomos do Instituto Nacional de Investigación Astronómica de Tailandia atopou probas dunha lúa que parecía oculta no interior das órbitas das outras dúas. Para lograr este descubrimento, utilizaron a súa técnica de procesamiento recentemente desenvolvida que combina unha canalización de redución de datos e un algoritmo de reconstrución de función de dispersión de puntos dedicado. Explican que se puido achar esta lúa mediante un novo algoritmo para extraer a súa luz máis débil nas imaxes tomadas. Estas técnicas de redución de datos usadas polo algoritmo permitiron acceder a unha imaxe máis ampla de Elektra e os seus arredores. A última lúa descuberta é un pouco máis pequena que as anteriores e orbita a Elektra unha vez cada 16 horas.

O asteroide Elektra foi descuberto en 1873, polo astrónomo Christian Peters no Observatorio Litchfield , Nova York, cando orbitaba o cinto de asteroides entre Marte e Xúpiter e leva o nome de Electra, un vengador da mitoloxía grega.

Desde o descubrimento en 1993 pola nave espacial Galileo dun satélite do asteroide Ida, descubríronse centos de sistemas binarios entre asteroides próximos á Terra e do cinto principal, troyanos e obxectos do cinto de Kuiper.

Aínda que son moito menos frecuentes, os sistemas triplos tampouco son excepcionais, con máis dunha ducia de sistemas coñecidos no cinto principal. Estes sistemas múltiples son de interese específico con respecto a permitir a determinación da masa dun sistema e restrinxir os posibles mecanismos de formación (fisión rotacional e dinámica posterior, grandes colisións, etc.). Os sistemas de óptica adaptativa (AO) de alta resolución xogaron un papel crave nestes descubrimentos.

A fins da década de 1990, unha rede de astrónomos de todo o mundo recompilou datos de curvas de luz que finalmente se utilizaron para derivar os estados de xiro e os modelos de forma de 10 novos asteroides, incluído Elektra. Neses datos puideron determinar que a curva de luz de Elektra forma un dobre sinusoide mentres que o modelo de forma alárgase e o eixo de rotación derivado é perpendicular ao plano da eclíptica.

Ata ese momento, as observacións ópticas habían atopado dous satélites deste asteroide. Unha vez que se coñecen as órbitas, a masa de Elektra pódese atopar de maneira confiable.

O valor de 6,6 × 10 18 kg indica unha densidade de 1,3 ± 0,3 g/cm³.

As observacións ópticas tamén determinaron que a forma de Elektra é bastante irregular, ademais de dar indicacións de diferenzas de albedo de 5-15% na súa superficie.

Tamén se puido observar que pasa fronte a unha ducia de estrelas desde 2007, sobre todo o 21 de abril de 2018, cando máis de 30 astrónomos, na súa maioría cidadáns, repartidos por cinco países europeos, rexistraron a caída repentina á luz dunha estrela de undécima magnitude. A trama do plano do ceo dos acordes revela un corpo con forma de maní, posiblemente o resultado dunha fusión de dous corpos ao principio da historia do Sistema Solar.

En 2003, utilizando o telescopio Keck I, os astrónomos descubriron a existencia dunha lúa que orbitaba ao redor deste obxecto. O diámetro do satélite é de 4 km e orbita a unha distancia de aproximadamente 1170 km. En 2014, descubriuse unha lúa interior máis pequena, duns 2 km de diámetro e que orbitaba Elektra, utilizando o instrumento SPHERE do telescopio Melipal.

Agora, os científicos aseguran achar unha terceira lúa, o que podería converter a Elektra nun caso único: o primeiro asteroide cuádruplo coñecido do sistema solar.

Un grupo de astrónomos do Instituto Nacional de Investigación Astronómica de Tailandia utilizou as imaxes do Very Large Telescope (VLT) de Chile para observar máis de preto a Elektra e atoparon probas dunha lúa que parecía oculta no interior das órbitas das outras dúas.

Para lograr este descubrimento, os astrónomos utilizaron a súa técnica de procesamiento recentemente desenvolvida que combina unha canalización de redución de datos para SPHERE/IFS e un algoritmo de reconstrución de función de dispersión de puntos dedicado. Ao facelo, identificaron a presenza dun terceiro satélite de Elektra en imaxes de tres épocas diferentes en decembro de 2014, tal como se ve na imaxe superior.

Berdeu explica que puido achar esta lúa mediante un novo algoritmo para extraer a súa luz máis débil nas imaxes tomadas polo VLT. Estas técnicas de redución de datos usadas polo algoritmo permitiron acceder a unha imaxe máis ampla de Elektra e os seus arredores.

“É o primeiro asteroide con tres lúas. Estamos bastante seguros. É moi emocionante”, asegura Anthony Berdeu, encargado do estudo.

A última lúa descuberta tería un diámetro dun quilómetro e medio, sendo un pouco máis pequena que as anteriores, de 1.2 e 3.7 quilómetros de diámetro. A lúa orbita a Elektra unha vez cada 16 horas, é a máis interna do sistema, navega nunha órbita elíptica e probablemente inclinada cun semi eixo maior de 344 km.

Aínda que se necesitan máis datos para refinar a súa órbita e restrinxir o modo de formación, esta nova detección converte a Elektra no segundo sistema máis rico entre os corpos pequenos do Sistema Solar, só superado por Plutón e as súas cinco lúas.

FONTE: Doctor Fision/muyinteresante.es