OS CONTINENTES DA TERRA E OS IMPACTOS DE METEORITOS XIGANTES

O impacto de enormes meteoritos sería crucial na formación dos continentes / Pixabay/CC0 Dominio público.

Unha nova investigación proporcionou a evidencia máis sólida ata o momento de que os continentes da Terra formáronse por impactos de meteoritos xigantes, que foron particularmente frecuentes durante os primeiros 1.000 millóns de anos de historia do noso planeta. Así o indica a distribución dos isótopos de osíxeno nunha das pezas de codia continental máis antigas da Terra.

Un estudo publicado recentemente na revista Nature e liderado polo Dr. Tim Johnson, da Escola de Ciencias Planetarias e da Terra da Universidade de Curtin, en Australia, conclúe que os continentes da Terra conformáronse principalmente a través das consecuencias do impacto de meteoritos xigantes, rochas do espazo de decenas ou centos de quilómetros de diámetro que chocaron masivamente contra o noso planeta nos seus primeiros 1.000 millóns de anos de historia.

Aínda que esta teoría existía desde hai décadas, é a primeira vez que se obteñen evidencias contundentes que a apoian. Aínda que a Terra é ata o momento o único planeta coñecido no que se comprobou a presenza de continentes, os científicos non lograron precisar aínda como se formaron. Ao parecer, a enorme cantidade de impactos de meteoritos que soportou o noso planeta no período da súa conformación inicial parece ter un papel preponderante.

De acordo a un artigo asinado polo líder da investigación en The Conversation, o circón é o material da codia terrestre máis antigo que se coñece e pode sobrevivir intacto durante miles de millóns de anos. Permite determinar con bastante precisión cando se formou, en función da descomposición do uranio radioactivo que contén. Ao mesmo tempo, é posible coñecer a contorna no que se desenvolveu, medindo a proporción relativa de isótopos de osíxeno que inclúe e a súa distribución.

Tendo en cuenta isto, Johnson e o seu equipo examinaron grans de circón dunha das pezas de codia continental máis antigas do planeta, o cratón de Pilbara en Australia Occidental, que comezou a formarse hai máis de 3.000 millóns de anos. Comprobaron que moitos dos grans de circón máis antigos contiñan isótopos de osíxeno máis lixeiros, un dato que indica un derretimiento superficial. Con todo, os grans máis novos posúen isótopos con outras características, marcando un derretimiento moito máis profundo.

O patrón descuberto nos isótopos de osíxeno é o que podería esperarse despois do impacto dun meteorito xigante, segundo os científicos. Os grans de circón con isótopos de osíxeno máis lixeiros e unha localización superficial teñen a mesma idade que os denominados “leitos de esférulas”, tanto no cratón de Pilbara como noutros lugares, de acordo ás análises realizadas. Os leitos de esférulas son depósitos de materiais desprendidos por impactos de meteoritos. Se os circóns teñen a mesma idade, isto suxire que poden formarse polos mesmos eventos

 Esta distribución dos isótopos de osíxeno pódese recoñecer tamén noutras áreas da codia continental antiga, por exemplo en Canadá e Groenlandia. As evidencias mostran que os impactos de meteoritos serían cruciais para a formación das chamadas mesetas oceánicas, que co paso do tempo derivaron nos continentes que hoxe coñecemos.

Como se concretou este proceso? Os impactos de meteoritos xigantes lanzan grandes volumes de material case instantaneamente, derritiendo ás rochas da superficie terrestre. Ao mesmo tempo, o impacto libera presión sobre o manto da Terra, que se atopa debaixo, xerando tamén a súa derretimiento e producindo unha masa de codia basáltica. Dita masa denomínase meseta oceánica, que hoxe pode atoparse debaixo de Hawai ou Islandia, por exemplo.

A investigación mostra que estas mesetas oceánicas poderían evolucionar para formar os continentes, a través dun proceso coñecido como diferenciación da codia. A grosa meseta oceánica formada polo impacto pode quentarse tanto na súa base que tamén se derrite, xerando o tipo de rocha granítica que crea a codia continental flotante, que hoxe caracteriza aos continentes da Terra.

FONTE: Pablo Javier Piacente/farodevigo.es/tendencias21