O AELUS, ESTÁ A CAER SOBRE AS NOSAS CABEZAS
A Axencia Espacial Europea (ESA) propúxose un obxectivo moi ambicioso para 2030: reducir a cero o lixo que produce máis aló da Terra e non contribuír a aumentar un problema que podería significar que quedásemos atrapados no noso propio planeta.
De momento, ten en marcha varias iniciativas: por exemplo, o seguimento e a monitorización dos residuos espaciais; ou ideas de misións para ’abrazar’ estes restos e desorbitalos. Non son os únicos esforzos: esta semana a ESA levará a cabo unhas manobras pioneiras cun vello satélite en desuso, o Aeolus, que a pesar de non estar ideado nun principio para unha reentrada controlada, gardará un pouco de combustible para dirixir a súa volta á Terra. Se todo sae segundo o previsto, este venres os restos poderían estar a caer de forma segura nalgún punto do Océano Atlántico, sen risco para ningunha poboación. Soa sinxelo sobre o papel, pero non o é tanto no espazo.
Todo para dirixir a Aeolus, unha exitosa sonda de 13 metros de envergadura e 4 de altura que se lanzou en 2018 para monitorizar a velocidade do vento nas diferentes capas da atmosfera, cara ao seu glorioso final «semicontrolado», non previsto cando se ideou hai décadas.
O pasado luns comezou a proba de lume: a idea é que o satélite en desuso, que terminou a súa actividade principal o pasado mes de abril (estendéndose a súa vida útil de tres a case cinco anos), pase dos 280 quilómetros de altura ata os 250, nunha espiral descendente. O cambio de posición levará a cabo grazas ao remanente de combustible dos seus foguetes que, con todo, non foron deseñados para unha reentrada.
Desde este punto, o equipo recalibrou a posición durante os días pasados ata que hoxe, xoves, levarase a cabo un novo descenso, esta vez ata os 150 quilómetros de altura. Aquí, o maior inimigo das operacións será o Sol: a nosa estrela pode, coa súa actividade, provocar que a nosa atmosfera ínflese, acelerando o final de Aeolus. Con todo, hai un plan para contrarrestar o seu poder que, ademais, estes días é moi grande, xa que se atopa nun momento de gran axitación.
Se todo continúa segundo o previsto, maña, venres, cunha nova quenda de manobras, alcanzaranse os 120 quilómetros. E, unha vez chegado a ese punto, a reentrada apenas durará dúas horas, seguramente na tarde ou noite dese mesmo día. «Nós non o veremos directamente, senón que saberemos que se produciu porque non recibiremos o seu sinal nas antenas que deberían facelo.
Desde a ESA indicaron que se trata dunhas manobras pioneiras nunca probadas ata a data, polo que contemplan que non salga todo á perfección. De feito, lanzarase a mesma tecnoloxía no futuro; pero, se algo non sae como está previsto, a sonda reentraría na atmosfera tal e como se contemplaba nun principio: dunha forma non controlada, pero «sen apenas perigo para as poboacións humanas». Iso si, a reentrada podería demorarse ata principios de agosto.
FONTE: Patricia Biosca/abc.es/ciencia
0 comentarios