SE SOMOS INTELIXENTES, POR QUE COMETEMOS TANTOS ERROS?

Por que se di que a intelixencia é "escrava" das emocións? É posible que os neandertais fosen tan intelixentes como o homo sapiens? Que hai de certo nas expresións "ter dous dedos de fronte" ou "as persoas intelixentes son menos felices"? O catedrático de Psicobioloxía Manuel Martín-Loeches desvela algúns enigmas da mente humana.

De neno, Martín-Loeches soñaba con deseñar algún tipo de tecnoloxía que permitise ler a mente das persoas porque quería resolver os misterios da cognición humana. A súa vocación levoulle a converterse en catedrático de Psicobioloxía na Universidade Complutense de Madrid e responsable da Sección de Neurociencia Cognitiva do Centro Mixto da Universidade Complutense e do Instituto de Saúde Carlos III sobre Evolución e Comportamento Humanos. Á súa tarefa como profesor e investigador súmase a divulgación científica, con presenza habitual en prensa, radio e televisión. A súa investigación sobre a neurociencia da linguaxe, das emocións sociais e a cognición leváronlle a profundar no estudo da evolución da mente humana e a publicar os libros. entre outros, ‘Que é a actividade cerebral? Técnicas para o seu estudo’, ‘A mente do Homo sapiens. O cerebro e a evolución humana’ e recentemente ‘De que nos serve ser tan listos’, onde responde a algunhas das grandes preguntas sobre o ser humano.

“Aínda que ti a un chimpancé ténteslle ensinar a falar, non vai falar como nós. Non atopamos ningún chimpancé nas aulas, afortunadamente, senón só seres humanos, que son os únicos que teñen os xenes que lles permiten construír un cerebro capaz de ser educado como un ser humano. Os neandertales foron tan intelixentes como nós? Pensamos que si. A cuestión é que a eles falloulles o faltoulles algo que a especie humana actual, a que sobreviviu, desenvolveu bastante ben, que é unha cultura, unha aprendizaxe, unha acumulación de coñecementos, que é o que, ao final, fixo que realmente sexamos máis intelixentes do que podiamos ser sen todo ese coñecemento acumulado”, conclúe o autor.