SABÍAS QUE... POR QUE AS NUBES NON CAEN SOBRE AS NOSAS CABEZAS?

Unha nube é un hidrometeoro visible formado pola acumulación de cristais de xeo e/ou pingas de auga microscópicas suspendidas na atmosfera, como consecuencia da condensación do vapor de auga

As nubes, máis aló da súa beleza estética, son elementos cruciais do sistema climático. A súa formación, movemento e comportamento inflúen na temperatura, a humidade e as precipitacións.

Comprender as razóns polas que flotan permítenos aprecialas non só como un espectáculo visual, que o é, senón como parte integral do complexo funcionamento do noso planeta.

As nubes parecen desafiar a gravidade ao flotar ingrávidamente no aire. Con todo, detrás desta aparente ingravidez escóndese un complexo fenómeno físico que involucra a interacción entre o vapor de auga, o aire quente e as correntes ascendentes.

Para comprender por que as nubes non se esborrallan, primeiro debemos adentrarnos no concepto da densidade. Esta constante defínese como a cantidade de masa por unidade de volume. No caso das nubes, que están compostas principalmente por vapor de auga, a densidade é menor que a do aire que as rodea.

Para comprender o valor da densidade nas nubes vaiamos cun sinxelo experimento. Supoñamos que lanzamos ao aire unha pelota de plástico chea de aire: flotará porque o aire dentro dela faia menos densa que o aire circundante.

De maneira similar, as nubes, ao estar formadas por vapor de auga menos denso que o aire, experimentan unha forza de empuxe cara arriba que contrarresta a forza da gravidade que as «tira» cara abaixo.

O aire quente, sendo menos denso que o aire frío, tende a ascender. A medida que sobe, arrefríase e perde a súa capacidade para reter vapor de auga. Este vapor de auga condénsase en pequenas pingas de auga ou cristais de xeo, formando a nube visible.

As correntes ascendentes de aire quente actúan, por tanto, como un elevador continuo, impulsando as pingas de auga e os cristais de xeo cara arriba. A velocidade destas correntes ascendentes é crucial para manter as nubes suspendidas. Se a corrente ascendente é o suficientemente forte, as pingas de auga non terán tempo de caer o suficiente antes de ser impulsadas cara arriba novamente.

Agora ben, as nubes non son estáticas. Están en constante cambio e movemento, a mercé das correntes de aire e os procesos de condensación e evaporación. As pingas de auga dentro da nube atópanse nun equilibrio dinámico, caendo lentamente debido á gravidade, pero sendo impulsadas cara arriba polas correntes ascendentes. Este equilibrio dinámico é o que permite que as nubes floten e móvanse polo ceo, adoptando as formas caprichosas que tanto nos fascinan.

Por último, pero non por iso menos importante, hai que ter presente que a flotabilidade dunha nube non é un valor constante. Hai un polinomio perfectamente definido que determina a flotabilidade e que está formado pola temperatura do aire, a humidade do aire, o tamaño das pingas e os ventos.

Desta forma, sabemos que canto máis quente sexa o aire, menor será a súa densidade e maior será a flotabilidade da nube e que un aire máis húmido, con máis vapor de auga, incrementa a densidade da nube e reduce a súa flotabilidade.

En canto ao tamaño das pingas de auga, as máis grandes son máis pesadas e tenden a caer máis rápido, e que o vento as pode deformar e disipar, afectando tamén a súa capacidade para flotar.

FONTE: Pedro Gargantilla/abc.es/ciencia      Imaxe: es.wikipedia.org