Xenios ao bordo do abismo: cando a ciencia non puido salvalos II

Continúo con esta pequena serie, na que nos achegarémonos ás vidas dalgúns dos científicos que, en momentos de desesperación, decidiron poñer fin á súa existencia. Estes homes, cuxas mentes brillantes redefiniron campos como a física e as matemáticas, tamén tiveron que lidar loitas internas que marcaron os seus destinos.

Kurt Gödel / Wikipedia

2. Kurt Gödel: o medo ao descoñecido

Kurt Gödel (1906-1978), considerado un dos matemáticos máis grandes do século XX, cambiou radicalmente o curso da lóxica matemática cos seus famosos teoremas de incompletitude. Estes teoremas demostraron que dentro de calquera sistema formal suficientemente complexo, sempre existirán proposicións que non poden ser nin probadas nin refutadas, poñendo en cuestión a idea de que as matemáticas poderían ser unha ciencia completa e autosuficiente.

A pesar da súa brillantez, Gödel loitou con problemas psicolóxicos toda a súa vida. Era hipocondríaco e sufría episodios de paranoia. Temía ser envelenado, polo que só comía alimentos que a súa esposa, Adele, preparáballe. Cando Adele foi hospitalizada durante unha longa tempada en 1977, Gödel, incapaz de confiar en ninguén máis para alimentalo, comezou a rexeitar a comida. Morreu de inanición en 1978, perdendo case todo o peso corporal. Aínda que a súa morte non foi un suicidio directo, a súa deterioración mental e as súas obsesións contribuíron directamente ao seu final.

Tal foi a deterioración que ao morrer tiña un peso de 32,5 kg. Para Adele foi un duro golpe, pois estivo 50 anos ao seu lado e loitou firmemente por el sendo a súa enfermeira e a súa probadora de alimentos. Gödel faleceu o 14 de xaneiro de 1978 con 71 anos.

Continuará...

FONTE: Eugenio M. Fernández Aguilar/muyinteresante.com