Xenios ao bordo do abismo: cando a ciencia non puido salvalos VIII (FIN)

Remato con esta pequena serie, na que nos achegarémonos ás vidas dalgúns dos científicos que, en momentos de desesperación, decidiron poñer fin á súa existencia. Estes homes, cuxas mentes brillantes redefiniron campos como a física e as matemáticas, tamén tiveron que lidar loitas internas que marcaron os seus destinos.

8. Karen Wetterhahn e todo o que ensinaron dúas pingas

 A morte de Karen Wetterhahn (1948-1997), química neoiorquina e experta en metais pesados, serviu para que a comunidade científica reformulásese todos os protocolos de seguridade. No verán do 96, Wetterhahn atopábase realizando uns experimentos sobre como os ións de mercurio interactúan no proceso de reparación do ADN. Antes realizara o mesmo ritual de sempre: luvas de látex ben axustados antes de manipular calquera substancia.

Ao tomar dimetilmercurio cunha pipeta, caeron dúas pingas sobre a súa man, en teoría, protexida, polo que a química non lle deu a maior importancia. Tres meses despois, comezou a sentir dor abdominal e a perder peso de maneira preocupante. Menos dun ano despois, comezaron os síntomas neurolóxicos dunha intoxicación por mercurio, metal pesado que no seu sangue superaba en 80 veces a cantidade tolerable. "Karen foi unha verdadeira heroína da ciencia, pois grazas a ela sabemos que o dimetilmercurio atravesa en poucas segundos barreiras de látex, PVC, butilo, neopreno, e é absorbido sen problemas pola pel".

Wetterhahn morreu en menos dun ano tras a súa exposición a unhas simples pingas líquidas, á idade de 48 anos. Con todo, o seu falecemento serviu para endurecer as normas de seguridade nos laboratorios e evitar outras miles.

Moitos máis científicos poderiamos citar tamén, pero iso sera noutra ocasión!

FONTE  e Imaxe: abc.es/ciencia