CANTO SABES SOBRE OS INVENTOS? XXV (FIN PRIMEIRA PARTE)

Remato coa serie adicada aos inventos. A evolución humana está irremediablemente ligada a eles que desempeñaron un papel fundamental no camiño cara ao que agora somos. Sen a invención de determinados elementos moi probablemente o ser humano nunca desenvolvería determinadas habilidades e a nosa evolución seguise outros camiños.

A contestación correcta á pregunta de onte, e última da serie, é Alfred Nobel. A dinamita é un explosivo feito de nitroglicerina, absorbentes e estabilizadores. Foi inventada polo químico e enxeñeiro sueco Alfred Nobel en Geesthacht, e patentada en 1867.

O pai de Alfred Nobel, Immanuel Nobel, era industrial, enxeñeiro e inventor. Construíu pontes e edificios en Estocolmo e fundou a primeira fábrica de caucho de Suecia. O seu traballo na construción inspiroulle para investigar novos métodos de voadura de rochas máis eficaces que a pólvora negra. Tras algúns malos negocios en Suecia, en 1838 Immanuel trasladou á súa familia a San Petersburgo, onde Alfred e os seus irmáns recibiron educación privada baixo titores suecos e rusos. Aos 17 anos, Alfred foi enviado ao estranxeiro durante dous anos; en Estados Unidos coñeceu ao enxeñeiro sueco John Ericsson e en Francia estudou co famoso químico Théophile-Jules Pelouze e o seu alumno Ascanio Sobrero, que sintetizara por primeira vez a nitroglicerina en 1847. En Francia, Nobel atopouse coa nitroglicerina, que Pelouze desaconsellou utilizar como explosivo comercial debido á súa gran sensibilidade aos golpes.​ A nitroglicerina é un líquido moi sensible aos golpes, que fai moi difícil o seu manexo e polo que provocaba moi a miúdo graves accidentes por ser demasiado inestable e difícil de manipular e de transportar para a guerra e moi perigoso para aplicacións civís. En 1857, Nobel rexistrou a primeira de varios centenares de patentes, a maioría relativas a medidores de presión de aire, gases e fluídos, pero seguía fascinado co potencial da nitroglicerina como explosivo. Nobel, xunto co seu pai e o seu irmán Emil, experimentou con varias combinacións de nitroglicerina e pólvora negra. Nobel atopou unha solución para detonar a nitroglicerina de forma segura inventando o detonador, ou cápsula fulminante, que permitía unha explosión controlada a distancia utilizando un fusible. En 1863, Nobel levou a cabo con éxito a primeira detonación de nitroglicerina pura, utilizando un detonador fabricado cunha cápsula fulminante de cobre e fulminato de mercurio. En 1864, Alfred Nobel rexistrou patentes tanto para o fulminante como para o seu método de síntese de nitroglicerina, utilizando acedo sulfúrico, acedo nítrico e glicerina. O 3 de setembro de 1864, mentres experimentaba con nitroglicerina, Emil e varias persoas máis morreron nunha explosión na fábrica da leira de Immanuel Nobel en Heleneborg. Despois disto, Alfred fundou a empresa Nitroglycerin Aktiebolaget en Vinterviken para seguir traballando nunha zona máis illada e ao ano seguinte trasladouse a Alemaña, onde fundou outra empresa, Dynamit Nobel.

Por mor desta traxedia concentrouse na tarefa de conseguir un método para manipular con seguridade a nitroglicerina, que a mediados do século XIX era o explosivo máis utilizado. A pesar da invención do detonador, a inestabilidade da nitroglicerina facíaa inútil como explosivo comercial. Para resolver este problema, Nobel tratou de combinala con outra substancia que a fixese segura para o transporte e a manipulación, pero que non reducise a súa eficacia como explosivo. Probou combinacións de cemento, carbón e serrín, pero non tivo éxito. Finalmente, probou con terra de diatomeas, algas fosilizadas, que trouxo do Elba, río preto da súa fábrica en Hamburgo, que estabilizou con éxito a nitroglicerina nun explosivo portátil.​ Así obtivo un po que se podía percutir e, mesmo, queimar ao aire libre sen que explotase. Só explotaba cando se utilizaban detonadores eléctricos ou químicos. Así naceu a dinamita, un explosivo máis estable, seguro e máis manexable que a inestable nitroglicerina. Nobel obtivo as patentes dos seus inventos en Inglaterra o 7 de maio de 1867 e en Suecia o 19 de outubro de 1867. Tras a súa introdución, a dinamita adquiriu rapidamente un uso a gran escala como alternativa segura á pólvora negra e a nitroglicerina. O seu emprego na explotación dos campos petroleiros de Bakú (Acerbaixán) fíxolle gañar unha gran fortuna ao seu creador, a cal se emprega na concesión do Premio Nobel. Nobel controlaba férreamente as patentes, e as empresas de duplicación sen licenza foron rapidamente clausuradas. Algúns empresarios estadounidenses evitaron a patente utilizando absorbentes distintos da terra de diatomeas, como a resina. Nobel vendía orixinalmente a dinamita como "Pólvora explosiva de Nobel", pero decidiu cambiarlle o nome a dinamita, da palabra grego antigo dýnamis (δύναμις), que significa "poder". As patentes máis importantes de Nobel foron en 1875, dinamítaa goma, unha dinamita moldeable, semellante aos explosivos plásticos actuais e logo, en 1884, un método para a destilación continua do petróleo. Por último, en 1887, fabricou a balistita, unha mestura de nitroglicerina e nitrocelulosa, conseguindo un gran explosivo sen fume.

E así remato esta serie, a primeira parte, pois quedan moitos máis inventos e inventores que comentar, pero iso será noutra serie e nouto momento.

FONTE e Imaxes: es.wikipedia.org