Científicos da Universidade de Arizona piden cautela, pero atoparon ingredientes para a vida nun planeta remoto

Científicos da Universidade de Arizona piden cautela, pero atoparon ingredientes para a vida nun planeta remoto / NASA, ESA, CSA, STScI, Joseph Olmsted (STScI)NASA

O telescopio espacial James Webb detectou posibles pegadas de metano en TRAPPIST-1e, un planeta de tamaño similar á Terra situado a uns 39 anos luz. O achado podería apuntar á presenza dos ingredientes necesarios para a vida, aínda que os investigadores insisten en que aínda non hai probas concluíntes de que o planeta teña atmosfera.

Dos sete planetas que orbitan a anana rojaTRAPPIST-1, TRAPPIST-1e é o máis interesante: atópase na chamada zona habitable, onde a auga líquida podería existir se hai unha atmosfera estable.

Os científicos da Universidade de Arizona, liderados por Sukrit Ranjan do Lunar and Planetary Laboratory, analizaron os datos de catro tránsitos observados polo Webb co seu instrumento NIRSpec. Neles apreciáronse sinais débiles que poderían corresponder a metano, pero o equipo advirte que tamén poderían deberse á contaminación lumínica da estrela anfitrioa.

“Se TRAPPIST-1e ten atmosfera, é potencialmente habitable”, explicou Ranjan. “Pero a primeira pregunta é se esa atmosfera existe realmente”. Nos seus modelos, o escenario máis probable aseméllase ao de Titán, a lúa de Saturno rica en metano, aínda que mesmo esa hipótese segue sendo pouco sólida cos datos actuais.

Os resultados, publicados en The Astrophysical Journal Letters, forman parte de dous estudos que describen as primeiras observacións detalladas do sistema TRAPPIST-1 realizadas co telescopio Webb. Un terceiro traballo do mesmo equipo, encabezado tamén por Ranjan, aconsella prudencia: o máis probable é que o sinal observado sexa “ruído estelar”, non evidencia dunha atmosfera. “Isto non significa que TRAPPIST-1e non teña atmosfera”, aclara Ranjan, “senón que necesitamos máis datos”.

O investigador lembra que o Webb non foi deseñado orixinalmente para estudar mundos tan pequenos. “Concibiuse antes de saber sequera que existían planetas deste tipo, e é case un milagre que podamos analizalos”, afirma.

O equipo espera obter mellores resultados con observacións adicionais e novas técnicas. Unha delas, o “tránsito dual”, observará simultaneamente dous planetas do sistema, TRAPPIST-1e e TRAPPIST-1b, para distinguir os efectos da estrela dos posibles trazos das súas atmosferas.

Ademais, a misión Pandora, liderada polo tamén profesor de Arizona Daniel Apai e prevista para o seu lanzamento en 2026, permitirá estudar con maior precisión a composición atmosférica de exoplanetas do tamaño da Terra.

O sistema TRAPPIST-1, descuberto polo programa Transiting Planets and Planetesimals Small Telescope (TRAPPIST), é un modelo reducido do noso sistema solar: os sete planetas e a súa estrela caberían dentro da órbita de Mercurio, e cada un completa un “ano” en poucos días terrestres.

Por agora, o enigma segue aberto. “O que cremos ver podería ser só ruído estelar”, admite Ranjan. “Poida que o que vemos sexa só ruído estelar, pero se existe unha atmosfera, mesmo delgada, estariamos ante un mundo con condicións potencialmente habitables.”

FONTE: lara Tarrío/larazon.es