OPINIÓN E COMENTARIO

DEIXA EN PAZ O TEU CEREBRO

Durante a que se supoñía unha das etapas máis satisfactorias da súa vida, un mozo e exitoso David do Rosario nadaba no descontento: “Sentía unha sensación sen carga insoportable”. Pero as ferramentas do método científico (as mesmas que lle facían alcanzar a cima da súa carreira e o fondo da súa experiencia vital) axudáronlle a atopar a orixe do seu desasosego. Así é como enarborou o ámbito do que é pioneiro: a neurociencia aplicada no día a día.

David do Rosario estudou Enxeñería Técnica en Telecomunicacións na Universidade de Alacante e un Máster en Enxeñería Biomédica na Universidade de Barcelona. No seu afán por coñecer o cerebro humano colabora con universidades e institucións internacionais e lidera o experimento mundial ‘How the world feels’. O seu traballo valeulle numerosos recoñecementos como o premio da Comunidade Valenciana ou o prestixioso premio Nacional de Telecomunicacións. É autor do superventas ‘O libro que o teu cerebro non quere ler’ e ha coescrito ‘A bioloxía do presente’.

Nas súas investigacións analiza as redes que tecen o medo, a confianza e navega polos segredos do pensamento para facer que a ciencia nos axude no cotián. “Atopámonos un reto: deixar unicamente de pensar a vida e comezar a vivila”, conclúe.

O CONTO DO GUERREIRO QUE DESCUBRIU A PAZ INTERIOR

Cales son os segredos da paz interior? Como alcanzar ese benestar mental nun mundo con tanto ruído e distraccións? Mónica Esgueva, experta en desenvolvemento persoal e escritora, ofrece algunhas claves para conseguilo. Desde a súa experiencia e aprendizaxes, Esgueva fala de temas tan fundamentais como a serenidade, a aceptación, o altruísmo, a atención, o desapego e o silencio. Piares para unha vida con máis sentido, máis consciente e cunha adecuada xestión emocional.

Desde hai máis de 15 anos, Mónica Esgueva dedícase á transformación das persoas. Ela mesma afrontou un cambiou profundo cando decidiu renunciar a “unha vida chea de todo, pero que me facía sentir baleira”, explica. Admiradora do monxe budista Matthieu Ricard, a quen coñeceu persoalmente, Mónica Esgueva estudou cos lamas en Nepal para entender os seus ensinos e lograr inspiración, co obxectivo de vivir unha vida máis plena e de axudar a outros a conseguilo. Está considerada un referente no mundo hispano por axuntar os mellores ensinos das correntes oriental e occidental. É pioneira na introdución do Mindfulness en España e experta en meditación, desenvolvemento espiritual e conciencia. Tamén é autora de nove libros de desenvolvemento persoal, entre os que destacan os best-sellers ‘Mindfulness: unha guía práctica’ (Ed. Planeta) e ‘Cando sexa feliz’ (Ed. Urano). Neste ano, 2024, publicou o seu primeiro libro en inglés, ‘The 7 levels of Wisdom’ (Ed. John Hunt Publishing). Apaixonada doutras xentes e culturas, percorreu máis de 110 países e residiu en Asia, Tanzania, París e Londres.

ALUGARÍAS UN AMIGO?

Alugou unha amiga, coñeceu a un home que vivía no seu coche para poder pagar os abrazos e tenta entender o mundo que nos rodea desde unha perspectiva pouco convencional. A visionaria Noreena Hertz afástase dos modelos tradicionais e estuda os aspectos máis humanos da economía a través de temas como a soidade, a toma de decisións ou a tecnoloxía.

Con tan só 19 anos se graduó en Filosofía e Ciencias Económicas no University College London. E con 23 xa asesoraba a gobernos e empresas. O seu compromiso coa xustiza social e a súa visión do futuro convertérona nun referente internacional e nunha voz indispensable nos debates sobre transformación social. É autora de lecturas fundamentais de economía actual como ‘O século da soidade’, ‘The silent takeover’ ou ‘Eyes wide open’. O seu traballo desafía as narrativas convencionais e examina non só os aspectos financeiros, senón tamén os impactos sociais, ambientais e éticos das políticas económicas. “Hai que afrontar o futuro con esperanza e se hai algo que podamos facer para facer do mundo un lugar mellor, para mellorar a vida das persoas que temos ao noso ao redor, para ser motores de cambio… non ten por que asustarnos e podemos seguir avanzando cara a el con paixón, confianza e imaxinación”, asegura Hertz.

SE SOMOS INTELIXENTES, POR QUE COMETEMOS TANTOS ERROS?

Por que se di que a intelixencia é "escrava" das emocións? É posible que os neandertais fosen tan intelixentes como o homo sapiens? Que hai de certo nas expresións "ter dous dedos de fronte" ou "as persoas intelixentes son menos felices"? O catedrático de Psicobioloxía Manuel Martín-Loeches desvela algúns enigmas da mente humana.

De neno, Martín-Loeches soñaba con deseñar algún tipo de tecnoloxía que permitise ler a mente das persoas porque quería resolver os misterios da cognición humana. A súa vocación levoulle a converterse en catedrático de Psicobioloxía na Universidade Complutense de Madrid e responsable da Sección de Neurociencia Cognitiva do Centro Mixto da Universidade Complutense e do Instituto de Saúde Carlos III sobre Evolución e Comportamento Humanos. Á súa tarefa como profesor e investigador súmase a divulgación científica, con presenza habitual en prensa, radio e televisión. A súa investigación sobre a neurociencia da linguaxe, das emocións sociais e a cognición leváronlle a profundar no estudo da evolución da mente humana e a publicar os libros. entre outros, ‘Que é a actividade cerebral? Técnicas para o seu estudo’, ‘A mente do Homo sapiens. O cerebro e a evolución humana’ e recentemente ‘De que nos serve ser tan listos’, onde responde a algunhas das grandes preguntas sobre o ser humano.

“Aínda que ti a un chimpancé ténteslle ensinar a falar, non vai falar como nós. Non atopamos ningún chimpancé nas aulas, afortunadamente, senón só seres humanos, que son os únicos que teñen os xenes que lles permiten construír un cerebro capaz de ser educado como un ser humano. Os neandertales foron tan intelixentes como nós? Pensamos que si. A cuestión é que a eles falloulles o faltoulles algo que a especie humana actual, a que sobreviviu, desenvolveu bastante ben, que é unha cultura, unha aprendizaxe, unha acumulación de coñecementos, que é o que, ao final, fixo que realmente sexamos máis intelixentes do que podiamos ser sen todo ese coñecemento acumulado”, conclúe o autor.

FALAMOS MÁIS DA CONTA?

Existe un dito que reza: “É mellor ser rei do teu silencio que escravo das túas palabras”. Con todo, o xornalista estadounidense Dan Lyons confesa ser sempre un falador compulsivo. Asegura que a súa “verborrea excesiva” provocoulle problemas durante toda a súa vida, tanto no persoal como no laboral. A pesar diso, o título do seu último libro dio todo: ‘Cala: O poder de manter a boca pechada nun mundo de ruído incesante’. Toda unha declaración de intencións. Lyons asegura que aprender a falar menos, escoitar máis e ter conversacións interesantes pode facernos máis felices, máis sans, máis exitosos, mellores pais, e mesmo, mellores parellas. Neste libro, describe a súa propia viaxe para superar a súa forma compulsiva de falar, que implicou escarbar en montañas de investigación e entrevistar a innumerables expertos, incluídos científicos, historiadores, un ex oficial da CIA e un investigador académico alemán. Segundo afirma: “O noso ruidoso mundo ensinounos que os que din a última palabra son os que gañan. Que os que escriben e chaman a atención nas redes sociais son os que teñen éxito. Cando, en realidade, os que saben cando gardar silencio son os que realmente teñen poder”.

Dan Lyons combina a ciencia do comportamento máis avanzada con consellos prácticos sobre como comunicarse adecuadamente, pensar de forma crítica e abrir a mente e os oídos ao mundo que nos rodea: “Fala menos, consegue máis. Porque, á fin e ao cabo, o que dis é o que es”, conclúe.

Dan Lyons foi editor senior da revista Forbes e escritor da revista Newsweek, antes de converterse en editor do blog de tecnoloxía ReadWrite. Baixo o pseudónimo de “Fake Steve Jobs", escribiu ‘O diario secreto de Steve Jobs’, un blog moi popular en EE.UU. e parodia do CEO de Apple, Steve Jobs. É autor de varios libros, entre os que destacan ‘Disrupción: a miña desventura na burbulla das startups’ (2016) e ‘Cala: o poder de manter a boca pechada nun mundo de ruído incesante’ (2023).

O TEU FILLO É UNHA ORQUÍDEA OU UN DENTE DE LEÓN?

Como un bulebule entra á entrevista saudando a todos os presentes e introdúcese coa humildade impropia dunha das psicoterapeutas máis prestixiosas e recoñecidas do Reino Unido. Revelaría máis tarde que a súa disposición á apertura é un particular truco de autonarrativa: “Eu voume a sentir mellor se penso que todo o mundo é agradable e interesante e que quero conectar con eles”.

Os seus libros gobernan os andeis de destacados das principais librerías da capital británica. Perry Perry é mundialmente coñecida por ‘O libro que oxalá os teus pais lesen’, un manual básico para pais e nais que foi un éxito superventas traducido a máis de 40 idiomas. Ademais, é autora de ‘Couch Fiction’, ‘O libro que necesitas ler para non perder a cabeza’ ou, o máis recente, ‘O libro que oxalá todos os teus seres queridos lesen (e non tan queridos)’. A escritora estudou Belas Artes pero acabou na psicoterapia de maneira orgánica. Tras 20 anos de consulta privada atopou na escritura un lugar para axudar aos demais desde o autoconocimiento. Actualmente, é habitual atopala participando en programas de televisión ou radio e as súas columnas en ‘The Observer magazine’, en The Guardian, son un referente dos consultorios sentimentais."A maioría dos pais e nais son benintencionados pero non teñen as ferramentas adecuadas", asegura. No seu traballo, Perry explora a complexidade das relacións humanas e avoga pola sensatez e o autoconocimiento como maneira de enfrontarnos ao mundo e, oxalá, ser máis felices no camiño.

A VIDA É MARABILLOSA

Medrou entre a disciplina e o caos, sentado en mesas que combinaban sushi con bandexas paisas e normalizando que os seus pais comunicásense en dúas linguas totalmente diferentes. Yokoi Kenji, de nai colombiana e pai xaponés, naceu en Bogotá e pasou os seus primeiros anos de vida en Latinoamérica, pero con tan só dez anos regresou a Yokohama, Xapón. “Sinto unha empatía profunda por dúas culturas moi distintas, moi diferentes”, recoñece Kenji.

Non se considera coach, nin líder motivacional, pero as súas palabras asolagan a rede en forma de memes e listaxes con frases motivadoras sobre disciplina, éxito e felicidade. O agora traballador social e conferenciante, exerceu durante anos como tradutor e guía da comunidade latina que nos anos noventa emigraba ao país do sol nacente. De volta en América Latina, Kenji traballou nas favelas de Río de Xaneiro, Brasil, onde desenvolveu unha forte vocación social que foi o revulsivo dun proxecto de intercambio cultural para combater o suicido en Xapón e a mentalidade de pobreza en Latinoamérica.

É autor de ‘Salón 8. Relatos de inspiración e liderado’ e encabeza ‘Turismo con propósito’, un proxecto de turismo social. Fillo do choque cultural, Kenji é á vez crítico e amable coas culturas latina e xaponesa. “O latino é adicto ao caos, que require improvisar, non ter medo, pararse moi forte. O xaponés é disciplinado e ten un forte sentido de tribo. Agora, os dous en extremo xeran patoloxías fortes tamén, por iso a miña conclusión é a procura de equilibrio entre esas dúas culturas”, sentenza Kenji.

PÓDESE EDUCAR SEN PREMIOS NIN CASTIGOS?

Psicólogo e Máster en Psicoloxía Clínica e da Saúde, especialista en Psicoterapia (EuroPsy Specialist in Psychotherapy), polo Comité Europeo de Acreditación de EuroPsy e o Consello Xeral do Colexio Oficial de Psicólogos. Con máis de 10 anos de experiencia clínica e asesoramento a pais, Alberto Adoitar compaxina a consulta clínica co seu traballo de divulgador en conferencias e colaboracións en prensa, radio e televisión.

No seu videoblog, Pílulas de Psicoloxía, e nos libros “Hijos de pais felices”, ’Nenos sen etiquetas’ e ’A gran guía da crianza’, entre outros, dos que é co-autor, dá resposta ás dúbidas universais sobre educación, desenvolvemento, maternidade e paternidade.

"Resúltanos máis complicado ter fillos a día de hoxe que noutras xeracións? Os que temos sobreviven, temos medicinas que darlles, temos alimentos para que leven á boca, pero o contexto social que acompaña esa crianza é moito máis complicado. Iso ao final lévanos a pensar que a maternidade é algo que se fai en solitario. A parella está moitas veces soa diante da tarefa de criar fillos, de sacar fillos adiante", reflexiona o psicólogo, que achega unhas liñas mestras para superar os retos e dificultades da crianza.