Coma sempre, Andrés Rábago García (Madrid, 1947), coñecido polos pseudónimos de Ops e El Roto, pon un punto satírico a catásfrofe dos asolagamentos de Valencia e arredores. Esta é a sua viñeta de hoxe, publicada no diario El País.
A bos entendedores, poucas palabras!
Mario Guerra é un recoñecido psicoterapeuta, conferencista e autor mexicano, coñecido polo seu enfoque humanista no benestar emocional e as relacións persoais. Ao longo da súa carreira, destacou por facer accesible a psicoloxía a todo tipo de audiencias, transformando a maneira en que moitas persoas comprenden e xestionan as súas emocións. Un dos seus maiores logros foi a difusión da teoría do apego, que explica como os vínculos formados na infancia afectan as nosas relacións adultas e o noso benestar emocional.
Cun estilo próximo e práctico, Guerra difundiu os catro estilos de apego (seguro, ansioso, evitativo e desorganizado) e como estes poden transformarse mediante o autoconocimiento, permitindo relacións máis sas e satisfactorias.
A través das súas conferencias, libros e presenza en plataformas como radio, Youtube e podcasts, Guerra axudou a miles de persoas a mellorar as súas relacións e a súa saúde mental. O seu enfoque no desenvolvemento humano e a súa capacidade para comunicar de forma clara e empática convertérono nunha das voces máis influentes da psicoloxía en México, promovendo sempre a idea de que é posible sandar e crecer emocionalmente.
Con máis de cinco millóns de seguidores e máis de catrocentos millóns de visualizacións, Rubén Díez, máis coñecido como Lethal Crysis, é un dos viaxeiros e creadores de contidos máis recoñecidos en España pola Xeración Z. A súa canle de Youtube é a xanela ao mundo onde percorre os lugares máis extremos e descoñecidos, como unha forma de traducir a diversidade cultural e tradicional á linguaxe documentalista.
No seu libro Un mundo de historias recolle algúns dos momentos extraordinarios que viviu este mozo viaxeiro e desvela costumes ou vivencias insólitos. "É difícil ser racista se viaxaches, porque todos estes prexuízos que tes sobre outras persoas e outras culturas, vánseche cando precisamente ti mesmo necesitas da axuda destas persoas porque estás nun lugar onde non hai hoteis, non hai restaurantes. Quen che vai a dar para comer? Onde dormes? Dependes plenamente de certas familias locais, da súa hospitalidade", reflexiona.
Lethal Crysis percorreu países en tempos de postguerra, zonas de temperaturas extremas, desde a tundra ao deserto, pasando pola selva e os océanos.
Victor Küppers é Doutor en Humanidades e Licenciado en Administración e Dirección de Empresas. Profesor universitario e formador, Küppers é autor de libros de éxito como O efecto Actitude e Vivir unha vida con sentido. É un defensor absoluto do poder que ten a ‘actitude’ para desenvolver o máximo potencial das persoas: "Ti vales, os teus coñecementos, as túas habilidades e a túa actitude, pero a actitude multiplica”, explica.
Víctor Küppers reivindica a importancia de aprender a escoitar para coidar as relacións no mundo actual. Apaixonado pola psicoloxía positiva, o seu pensamento poderíase resumir nesta frase de Teresa de Calcuta: “Que ninguén se achegue a ti sen que ao irse síntase un pouco mellor e máis feliz”. Para Küppers esta é a definición dunha ‘persoa espectacular’.
É unha das artistas españolas actuais máis cotizadas do mundo. A historia de Lita Cabellut é unha fonte de inspiración que nos fala sobre o poder da educación e a cultura: foi unha nena analfabeta e disléxica que pedía esmola nas rúas de Barcelona. Tras vivir oito anos nun orfanato, adoptouna unha familia que se ocupou de darlle o amor que merecía. A súa paixón pola arte comezou con doce anos, cando a levaron a visitar o Museo do Prado. A pequena Lita quedou marabillada observando as obras dos seus corredores. Segundo as súas propias palabras: “Aqueles cadros converteron a miña vida en cor".
Na actualidade, Cabellut reflexiona na súa obra sobre a condición humana e a sociedade, onde temas como a dor, a soidade, a identidade e a memoria tamén teñen cabida. Os seus cadros aúnan a delicadeza e a violencia. Neles propón unha viaxe ao interior do ser humano en toda a súa complexidade, capturando a esencia emocional dos seus suxeitos. Ademais do seu traballo como pintora, tamén incursionou no mundo do cinema, a fotografía e a danza, ampliando a súa expresión artística a diferentes medios. Afincada en Holanda desde hai anos, foi nomeada ’Artista do ano 2021’ nos Países Baixos. En 2018 recibiu o premio ‘Fóra de serie’ das Artes e en abril de 2011 recibiu o ‘Premio de Cultura Xitana de Pintura e Artes Plásticas’ do Instituto de Cultura Xitana. Admiradora de figuras como Goya, Lorca ou Camarón, a súa vida e a súa obra reflicten unha profunda conexión coas súas raíces xitanas e unha procura constante da beleza e a verdade.
“Pódese educar o optimismo? “Si, pódese aprender a ser optimista”. Apaixonada do mundo da mente e do comportamento humano, a psiquiatra e escritora Marian Rojas-Estapé investigou durante toda a súa carreira como a comprensión do funcionamento do noso cerebro, as nosas emocións e o noso organismo axúdanos a vivir unha vida máis real a través de técnicas como a introspección, a atención plena ou o deporte: “A nosa voz interior inflúe no sistema inmune e cando comprendes polo que pasa a túa mente, sénteste aliviado; porque se non es escravo de síntomas físicos, psicolóxicos e vas perdido pola vida”.
Cando Rojas-Estapé comezou a estudar Medicina sentía que sempre faltaba o plano emocional na abordaxe das enfermidades, sendo recoñecida polo seu enfoque humanista na conexión da saúde física e mental coa somatización emocional. Marian é unha das psiquiatras máis influentes da actualidade pola súa capacidade para explicar conceptos complexos de maneira accesible, axudando a moitas persoas para coñecerse e a xestionar de maneira máis consciente as súas emocións. “Entender que a mente, o corpo e a alma están profundamente unidos é fundamental á hora de abordar unha terapia pero non patoloxicemos todo o que nos sucede. Non todo ten que ser paliado con medicación e non todo ten que ser tratado por un profesional. Hai procesos que cada cal ten que vivir a medida que nos van sucedendo”, reflexiona.
Marian Rojas-Estapé é psiquiatra licenciada en Medicina e Cirurxía pola Universidade de Navarra, e compaxina o seu traballo no Instituto Español de Investigacións Psiquiátricas co seu labor como colaboradora en universidades, proxectos de cooperación, divulgadora e autora de obras superventas como Como facer que che pasen cousas boas, Atopa a túa persoa vitamina, e Recupera a túa mente, reconquista a túa vida. O seu último traballo, no que pon de relevo a urxencia de profundar nas nosas vidas para saber elixir, identificar patróns e afastarnos do mundanal ruído para protexer a nosa saúde física e psicolóxica.
Colón ADN. A súa verdadeira orixe / RTVE
En ciencia, a falsabilidade e a capacidade de refutación de hipótese son esenciais para distinguir o coñecemento científico do non científico. Este principio, promovido por Karl Popper, establece que as teorías deben poder ser probadas e refutadas se as evidencias así o esixen. Con todo, cando os métodos científicos non se aplican rigorosamente ou os resultados non se publican de maneira transparente, xorden dúbidas sobre a validez dos achados. Neste contexto, é importante analizar como a falta de publicacións científicas e de rigor pode levar á percepción de fraude científica, como se está debatendo no caso da suposta orixe de Cristóbal Colón.
O documental "Colón ADN. A súa verdadeira orixe", emitido en RTVE, xerou un debate sobre os métodos e conclusións empregados para determinar a orixe de Cristóbal Colón. Ao longo de máis de vinte anos, un equipo de investigadores analizou restos óseos, sen poder concluír o seu lugar exacto de nacemento, aínda que si descartou certas teorías populares. As implicacións destes resultados tocan aspectos sensibles da historia, así como a metodoloxía e a ética na presentación pública de achados científicos.
A comunidade científica, pola súa banda, mostrouse cautelosa. A falta dunha publicación revisada por pares e a difusión de resultados a través dun medio televisivo en lugar dun ámbito académico xerou críticas, que inclúen a posible incompletitude dos datos presentados e a falta de transparencia nos métodos. Este caso expón preguntas importantes sobre a falsabilidade en ciencia e como a exposición mediática sen un respaldo rigoroso pode afectar a percepción da investigación en temas históricos e culturais.
A todo iso engadamos un matiz: Respondeuse á pregunta "Cal é a orixe de Colon"? Si e non. Non se contestou en base a unha orixe xeográfica concreta. Algúns falan de "teatro" e outros de "show", mentres que outros se fascinaron coa emisión.
O propio José Antonio Lorente di no documental: "Iso é o importante e transcendente na ciencia, que un non pode tomar decisións ata que non está o estudo completo". A pregunta é, onde podemos ver o estudo completo?
Enrique Viguera Mínguez, profesor de Xenética da Universidade de Málaga que montou os Servizos de Ultrasecuenciación e Xenotipado da UMA. Conta o seguinte sobre a forma na que se procedeu:
"Nesta ocasión non se enviou a nota de prensa á vez que se publica o artigo científico como é o habitual, pero o equipo investigador evitouo dar ningún dato científico que puidese invalidar a súa publicación. Para entendelo mellor, unha patente queda invalidada se divulgan antes os resultados aos medios".
Tamén quixo expresarse ao redor da controversia producida: "O balbordo causado na comunidade científica é bo, así funciona a ciencia, pero o Dr. José Antonio Lorente é un reputado investigador e debemos darlle un voto de confianza. Posiblemente o contrato ao que chegou coa produtora sería que adiantasen parte das conclusións pero sen prexudicar a publicación científica".
O documental gustoulle ao profesor Viguera, só observa unha mellora: "No documental botei en falta unha infografía divulgativa que permitise ao público entender o tipo de análise molecular realizada. Déuselle un compoñente máis histórico que científico, que contentou a uns pero non a outros".