CONTO: QUERES CASAR CONMIGO?

Hai xa tempo, coñecín a un mozo co que hoxe estou casada. Entón estaba namorada no silencio deste rapaz que daquela tiña só 19 anos, pero tal era a anguria que tiña por contarlle os meus sentimentos que, un día, na miña tolemia, decidín romper o meu silencio e, como vivía cerca de min, armeime de valor e dirixinme á súa casa.

Ao chegar a ela, encontreime coa súa nai, pregunteille onde se atopaba Xan e indicoume que estaba no faiado. Alí me dirixín moi disposta, pero cando xa estaba a punto de abrir a porta, escoitei un ruído tras dela. Dando por seguro que el se atopaba dentro, na miña covardía que entón me invadía, pensei que era mellor e máis fácil declararlle o meu amor a través da porta sen dar a cara.

Cando terminei a miña confesión sorprendeume que Xan non reaccionase, pero como o ruído seguía, abrín de súpeto a porta e topeime con dúas grandes ratas que fuxiron de contado e a min escapóuseme un berro, ao que acudíu Xan dende o piso de abaixo.

A miña tribulación foi tal, que non me permitíu ese día facerlle a declaración e pensei que a miña confesión só foi escoitada polas dúas ratas espantadas por tal acontecemento.

FONTE:Almanaque Agricola ZZ. Ano XLIV.