AS DUNAS DE MARTE

Imaxes en branco e negro e en cor falseado de tres puntos das dunas setentrionais de Marte nas que se aprecia a erosión ao longo dun ano / NASA-JPL-UNIVERSITY OF ARIZONA

Un grupo de científicos, liderados por Candice Hansen, do Instituto de Ciencias Planetarias de Tucson (EEUU), presentaron e analizaron na revista Science o descubrimento das dunas activas no Norte de Marte. 

Todo xurde cando as dunas que rodean o casquete polar Norte de Marte foron fotografadas pola nave Mariner 9, da NASA, a principios dos anos setenta do pasado século, pero daquela considerouse que serían estables, cunha costra firme na superficie.

La clave do descubrimento chegou coa MRO (Mars Reconnaissance Orbiter), tamén NASA, satélite en órbita marciana, que tomou imaxes durante catro anos terrestres (dous marcianos) e que amosan unha realidade moi distinta: as dunas sofren desplazamentos, sobre todo nas cristas, tanto graduais como repentinos.

Os causantes son dous, por un lado o vento e por outro, o fundamental, o xeo seco (dióxido de carbono conxelado) que cubre a rexión das dunas marcianas durante o inverno, convertíndose directamente en gas (sublímación) ao chegar a primavera. Este fluxo de gas desestabiliza a area das dunas provocando avalanchas que crean novas gargantas, ocos e deslizamentos. O nivel de erosión nun só ano marciano é asombroso.

Seguir estudando este fenómeno pasa por volver a sobrevoar unha e outra vez cada zona en diferentes estacións.