O OZONO TROPOSFÉRICO

O ozono malo ou ozono troposférico (non confundir co ozono estratosférico, que fai de filtro da radiación ultravioleta) é propio do verán. Trátase dun contaminante secundario, que se forma cando outros gases tóxicos (principalmente os óxidos de nitróxeno procedentes do tráfico) reaccionan coa radiación solar. España, como outros países mediterráneos nos que se dan altas temperaturas e moitas horas de insolación, sofre como poucos os seus efectos. O informe anual da Axencia Europea do Medio (EEA)  constata que o límite de protección á saúde é superado habitualmente en 17 dos 27 países da Unión. España, como nos dous anos anteriores, é o país que máis veces superou os niveis saudables deste gas irritante (120 microgramos por metro cúbico de media en oito horas), límite a partir do cal considérase que a saúde se pode ver afectada por este gas.

O ozono é un contaminante atípico. Nin se ule nin se ve. Nada que ver coa boina que se instala cada certo tempo sobre cidades como Madrid e que está formada por óxidos de nitróxeno e partículas en suspensión. O ozono troposférico compórtase ao revés que os outros contaminantes. Non adoita detectarse en lugares céntricos e atestados de vehículos de motor, senón en zonas tan pouco sospeitosas de respirar aire sucio como poidan ser a serra ou a Casa de Campo, en Madrid.

Os especialistas lembran que o ozono é un gas moi oxidante que irrita as vías respiratorias, agudizando os procesos de pacientes con procesos respiratorios crónicos, como a asma ou a enfermidade pulmonar obstrutiva crónica (Epoc).