ROCHAS DESPRENDIDAS DA TERRA PODERÍAN TER LEVADO A VIDA A LÚAS DE XÚPITER E SATURNO

A idea de que a vida se pode propagar a través do espazo é coñecida como panspermia / NASA/JPL/UNIVERSIDADE DE ARIZONA

Rochas desprendidas da Terra poderían ter levado a vida ás lúas de Xúpiter e Saturno, segundo un estudo, publicado en “Astrobiology” , levado a cabo por un equipo internacional de científicos. Esta investigación pretende alertar os expertos de que, se teñan vida nesas lúas, deberán considerar a posibilidade de que se trate de vida procedente doutros planetas e non fontes orixinadas no propio mundo.

A idea de que a vida se pode propagar a través do espazo é coñecida como panspermia. Unha clase da panspermia é a litopanspermia, aquela que determina que a vida pode viaxar nas rochas que se desprenden de superficie dos mundos. Se estes meteoritos portan suficientes organismos, estes poderían sementar vida noutro planeta ou nunha lúa.

Aínda que podería parecer desatinada, algúns estudos realizados apuntan a que a litopanspermia é posible. Por exemplo, máis de 100 meteoritos procedentes de Marte foron descubertos na Terra. Son rochas que se despegaron do planeta vermello e que acabaron estrelándose no seu planeta veciño.

Para levar a cabo esta investigación, os científicos realizaron simulacións por ordenador. Esta práctica mostrou que hai materia que despegou da Terra por impactos cósmicos e que puido escapar á atracción da gravidade do planeta, aterrando na Lúa. Tamén se determinou que miles de millóns de anos de po da Terra puideron acumular na superficie lunar unhas 22 toneladas de material terrestre en 100 quilómetros cadrados.

Unha vez obtidos estes resultados, os científicos estenderon a investigación ás lúas de Xúpiter e ás lúas de Saturno, algunhas das cales se barallan como posibles portadores de vida, pola presenza de xeo nelas.

Durante o traballo, realizouse a simulación de máis de 100.000 fragmentos individuais desprendidos da Terra e Marte. A maioría destes meteoritos estreláronse de novo no seu planeta de orixe, outros foron tragados polo sol, mentres que outra parte acabou golpeando planetas cara ao interior do Sistema Solar (Venus e Mercurio). Non obstante, tamén houbo unha pequena fracción de meteoritos golpeou planetas cara aos planetas máis afastados á estrela.

Os investigadores calculan que, no transcurso dos 3.500 millóns anos que se coñece que a Terra tivo vida, “producíronse” uns 200 millóns de meteoroides suficientemente grandes como para levar a vida ata o espazo. Tamén estimaron que, 800 millóns deste tipo de rochas foron expulsadas de Marte durante o mesmo período. Esta diferenza de cifras débese á menor gravidade que posúe o planeta vermello con respecto á Terra.

De todos eles, calculouse que 83.000 meteoritos da Terra e 32.000 de Marte poderían ter golpeado Júpiter despois de viaxar 10 millóns de anos, ou menos.

Ademais, aproximadamente 14.000 rochas da Terra debería ter golpeado Saturno, ao igual que unhas 20.000 de Marte.

Dado que as lúas deses mundos xigantes están relativamente preto dos seus planetas, moitos dos impactos poderían "salpicar" aos satélites, segundo apuntaron os investigadores. Ademais, calcularon que as lúas de Saturno Titán e Encélado, e lúas de Xúpiter Io, Europa, Ganímedes e Calisto, sufriron entre un e 10 impactos, tanto da Terra e de Marte.

"Estes achados suxiren a posibilidade de transferencia da vida dende o interior do sistema solar ás lúas exteriores, aínda que é moi pouco frecuente, na actualidade non se pode descartar", sinalan os investigadores.

FONTE: Xornal El Mundo/Ciencia