AGRICULTURA DIGITAL

 

Se atendemos á proliferación de hortos urbanos que aparecen no centro das grandes cidades europeas, case podería afirmarse que detrás de cada urbanita escóndese un horticultor. Xente que afronta o cultivo de tomates cunha actitude case espiritual, de volta ás raíces, a ter contacto coa terra e regresar ao esencial. Unha mirada que parece, e só parece,  afastada da tecnoloxía que nos rodea por todas partes. Con todo, como practicamente toda actividade humana, o desenvolvemento da agricultura está necesariamente ligado aos avances tecnolóxicos xa desde as primeiras evidencias arqueolóxicas de cultivos en distintas zonas do mundo durante o Neolítico. Por rudimentaria que nos pareza nos nosos días, a utilización da roda, a incorporación dos arados e os animais de tiro ou, moi posteriormente, os motores, son verdadeiras revolucións tecnolóxicas que fixeron avanzar a agricultura e, con iso, a posibilidade dun maior desenvolvemento demográfico e a creación de sociedades cada vez máis complexas.

A importancia que a agricultura tivo ao longo da historia da nosa especie xa era recoñecida en textos legais tan antigos como as “Partidas” de Alfonso X o Sabio (rematada de redactar ao redor do anos 1265), onde mencionaba aos campesiños como aqueles “que labran a terra e fazen nela aquelas cousas polas que os homes han de vivir e manterse”. O problema é que cunha poboación mundial que excede os 7.000 millóns de persoas e cada vez máis concentrada nas cidades, aqueles “que labran a terra” son cada vez menos, polo que “vivir e manterse” pode ser complicado. Afortunadamente a tecnoloxía, unha vez máis, pode botarnos unha man.

Caleb Harper está convencido de que o gran reto da agricultura é, precisamente, afrontar que a xente quere vivir en contornas urbano. E, por tanto, os cultivos teñen que adaptarse a esta realidade. Harper é o principal responsable de Open Agriculture, unha iniciativa do MIT Media Lab enfocada á experimentación agrícola, co obxectivo de conseguir as condicións perfectas para o desenvolvemento de cada especie vexetal. Aínda que é evidente que non podemos cambiar o clima dun lugar, si é posible fabricalo en lugares pechados. Nunha conferencia recente, Harper chanceaba asegurando que inventou “leitugas que teñen a súa propia IP”. Pero que non renda o pánico: non se trata dun maléfico experimento xenético para dotar aos coles de bruselas de WIFI. A idea é moito máis interesante e produtiva. Desde Open Agriculture crearon plataformas de cultivo escalables (desde uns poucos metros cadrados a superficies moito maiores) nas que se é posible emular grazas á tecnoloxía calquera clima, rexistralo e posteriormente gravalo nunha receita dixital para compartila. Desta forma, as plantas poden ser cultivadas en calquera lugar e conservan todas as súas propiedades. O obxectivo é conseguir un sistema sustentable, limpo e que, ademais, reduza a cantidade de alimentos que se desperdician no planeta. Harper cre que no futuro as súas plataformas “estarán repartidas por toda a cidade, cubrindo un 30% ou un 40% da dieta”. A nosa alimentación será entón máis sa e os horticultores de cidade poderán abrazar a tecnoloxía sen remorsos de conciencia…

FONTE: José L. Álvarez Cedena/Xornal El País