ADAM SAVAGE E A DIVULGACIÓN CIENTÍFICA

 

Desde 1985 os premios Darwin outorgan unha homenaxe póstuma a aqueles seres humanos que, pola súa ineptitude, cortan de raíz a posibilidade de transmitir os seus xenes ás futuras xeracións. Ou, dito dunha forma máis directa, dan un galardón aos que morren de forma estúpida. Entre os premiados, a pesar do luctuoso das situación, hai exemplos dunha xocosidade extrema, como o cámara de televisión que se tirou dun helicóptero para gravar unha acrobacia en paracaídas… sen poñerse paracaídas, ou o do vendedor que faleceu despois de estamparse contra unha xanela para demostrar que o cristal era irrompible. Durante 14 anos  Adam Savage e Jamie Hyneman opositaron ao premio Darwin colocándose nas situacións máis comprometidas que poidan imaxinarse. Xuntos fixeron explotar un camión de cemento, conducindo unha motocicleta sobre a auga, colocando foguetes nun coche e poñendo ratos no camiño de elefantes para demostrar se é certo ou non que lles teñen medo. E xuntos tamén gravaron 282 episodios dun dos programas de televisión máis populares en todo o mundo: “Os cazadores de mitos”.

Mestura de show televisivo e exercicio de ciencia escolar ao besta, o programa, que emitiu o seu episodio final en marzo deste ano, consistía en probar a veracidade ou falsidade de distintas lendas urbanas aplicando o método científico. Se a proba incluía explosións, choques, incendios ou carreiras, mellor. Todo polo show… aínda que advertindo previamente do perigo: “baixo ningunha circunstancia, tentedes facer isto en casa”, anunciaban Savage e Hyneman ao comezo de cada programa. A proximidade de ambos os dous ao Darwin quedou demostrada cando foron convidados a interpretar un papel na película “Mortes de risa”, baseada nas historias dos famosos premios.

Savage, como Hyneman, non chegou ao programa polos seus coñecementos tecnolóxicos, senón pola súa habilidade para construír cousas forxada en equipos de efectos especiais do cinema. Desde o taller onde segue construíndo calquera idea que se lle pase pola imaxinación (a súa “cova” como el denomína), afirma que el era “un friki da ciencia cando cheguei ao programa, pero convertinme nun verdadeiro científico”. E é posible que, ademais, axudase a espertar, a trancazos e co sentido do humor como mellor ferramenta, moitas vocacións nos nenos que creceron véndolles xogar con materias químicas, motores, engendros mecánicos e placas basee. Savage considera que actualmente se vive o mellor momento da historia para aqueles que queiran facer cousas, as que sexan, grazas a Internet.

“Non hai unha soa habilidade no mundo acerca da cal non poidas atopar a alguén en YouTube que che conte como facelo”, asegura. El mesmo ten unha canle que conta con máis de dous millóns de subscritores, no que ensina como construír calquera obxecto: desde un traxe de astronauta a un disfrace de oso ou unha casa nunha árbore. En realidade todo o que se lle pase pola imaxinación, porque contrariamente á idea aburrida e gris que moitos teñen sobre os científicos, Savage asegura descubrir que “a ciencia consiste nun profundo esforzo creativo”.

FONTE: José L. Álvarez Cedena/Xornal El País